.

Thursday, March 18, 2010

Ιστορικοί της θρησκείας & επιστημονική συγγραφή /
Historians of religions & scientific writing


«The history of religions is not comparable to other anthropological disciplines. Viewed from the outside, two characteristics distinguish it:

1. Historians of religions frequently incorporate theological or metaphysical considerations into their analysis. Such considerations are unacceptable, since they refer to systems of belief rather than to protocols for scientific analysis.
2. Likewise, such authors readily employ a certain distinctive style that contrasts sharply with the normally neutral style of ordinary scientific writing. For these writers, one cannot speak about “religious” subjects as one speaks about normal things. Style is one of the most visible traits allowing the author to signal immediately the importance of what he has to say. For the reader, the style acts as a “director” or “pointer,” calling upon him or her to adopt a particular attitude when reading the text, an attitude that gives due respect to the “religious” themes».

[«Η ιστορία των θρησκειών δεν είναι συγκρίσιμη με άλλους ανθρωπολογικούς κλάδους. Παρατηρώντας την εξωτερικά, δύο χαρακτηριστικά την διακρίνουν:
1. Οι ιστορικοί των θρησκειών συχνά υιοθετούν θεολογικές ή μεταφυσικές θεωρήσεις στις αναλύσεις τους. Τέτοιες θεωρήσεις είναι απαράδεκτες, καθώς αναφέρονται σε συστήματα πίστης μάλλον παρά σε πρωτόκολα επιστημονικής ανάλυσης.
2. Παρόμοια, αυτοί οι συγγραφείς χρησιμοποιούν με ευκολία ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό στυλ το οποίο έρχεται σε έντονη αντίθεση  με το κανονικά ουδέτερο στυλ της κοινής επιστημονικής συγγραφής. Κατ' αυτούς τους συγγραφείς, δεν μπορεί να γίνεται λόγος σχετικά με "θρησκευτικά" θέματα όπως αν θα επρόκειτο για κανονικά ζητήματα. Το στυλ είναι ένα από τα πιο ορατά ίχνη που επιτρέπουν στον συγγραφέα να σημειώσει άμεσα την σπουδαιότητα των λεγομένων του. Για τον αναγνώστη, το στυλ δρα ως "οδηγός" ή "δείκτης", καλώντας τον ή την να υιοθετήσει μια συγκεκριμένη στάση κατά την ανάγνωση του κειμένου, μια στάση που αποδίδει τον πρέποντα σεβασμό στα "θρησκευτικά" θέματα».]

* Christian K. Wedemeyer & Wendy Doniger,
Hermeneutics, Politics, and the History of Religions: The Contested Legacies of Joachim Wach and Mircea Eliade, Oxford University Press 2010,
pp./σσ. 136, 137.

No comments: