«Ο Λούκαρις, στο μεταξύ, έχοντας επίγνωση, όπως και ο Λούθηρος, της επιτακτικής ανάγκης να πάρουν οι πιστοί στα χέρια τους τα Ευαγγέλια γραμμένα σε μια γλώσσα που να μπορούν να την κατανοήσουν, παράγγειλε την απόδοση της Καινής Διαθήκης εις «απλήν διάλεκτον». Το εγχείρημα ανέθεσε στον Μάξιμο Καλλιπολίτη και το έργο τυπώθηκε σε δυο μνημειώδεις τόμους στη Γενεύη, με έξοδα των Ολλανδών. Όταν δοκίμασε να εγκαταστήσει ένα τυπογραφείο στο Πατριαρχείο, όργανο απαραίτητο για τη διάδοση του ορθοδόξου δόγματος, αλλά και όπλο επικίνδυνο σε μια στιγμή που ο πόλεμος ανάμεσα στις δυτικές δυνάμεις διεξαγόταν και στο μέτωπο των δημοσιευμάτων, οι εχθροί του τον κατάγγειλαν στις οθωμανικές αρχές. Το 1638 ο Λούκαρις συνελήφθη και στραγγαλίστηκε. Στη δολοπλοκία δεν ήταν αμέτοχες ούτε οι ξένες δυνάμεις αλλά ούτε και οι ορθόδοξοι κύκλοι που δεν ήθελαν την αλλαγή. Λίγα πράγματα έχουν σωθεί από τους λίβελλους που έγραψε ο Λούκαρις στη δημοτική κατά των λατίνων και των ιησσυιτών. Η γλώσσα του και το ύφος του είναι ρωμαλέα, αλλά σε αυτό δεν καινοτομεί αφού η κοινή έχει πια υπερισχύσει στην επικοινωνία των ιερέων με τους πιστούς».
* Μario Vitti,
Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας,
εκδ. Οδυσσέας, 1992,
p./σ. 71.
No comments:
Post a Comment