Η κατανόηση της γνωστικής διαδικασίας, δηλαδή του τρόπου σύμφωνα με τον οποίο αποκτούμε τις γνώσεις, διευκολύνεται αν αναλύσουμε την σημασία του όρου ψυχή. Τί σημαίνει η λέξη ψυχή στον Αριστοτέλη; Ας διευκρινίσουμε εκ των προτέρων, ότι
η ψυχή δεν έχει την μεταφυσική έννοια, που τις αποδίδει μερικές φορές ο Πλάτων και στη συνέχεια ο χριστιανισμός. Ψυχή δεν είναι η ουσία, η οποία μετά τον θάνατο ενός ανθρώπου απoχωρίζεται από το σώμα του και μεταβαίνει σ' έναν υπερ-φυσικό ή υπερ-ουράνιο τόπο. Ο Αριστοτέλης συνδέει την έννοια της ψυχής με την έννοια της ουσίας[5]. Τα όντα της φύσης, τα φυσικά σώματα, και, γενικώτερα, του κόσμου έχουν ως συστατικά στοιχεία την ύλη και το είδος, δηλαδή την ενέργεια[6]. Η ουσία των όντων αποτελείται από ύλη και ενέργεια. Τα φυσικά όντα διαιρούνται σε άψυχα και έμψυχα[7]. Η ψυχή είναι μία ειδική μορφή ενέργειας, η οποία αναπτύσσεται στο εσωτερικό των εμβίων όντων. Η ιδιαιτερότητά της συνίσταται στο ότι επιτελεί ένα σύνολο από λειτουργίες, που συνιστούν το γεγονός της ζωής[8]. Οι ψυχικές λειτουργίες είναι το αποτέλεσμα της δράσης των πέντε ειδικώτερων δυνάμεων της ψυχής[9]. Στην περίπτωση του ανθρωπίνου όντος, οι πέντε δυνάμεις της ψυχής και οι αντίστοιχες λειτουργίες τους είναι οι ακόλουθες. Κατ' αρχήν, η θρεπτική δύναμη, η οποία είναι κοινή σ' όλους τους ζώντες οργανισμούς, ακόμη και στα φυτά[10] και η οποία επιτελεί τις λειτουργίες της διατήρησης του οργανισμού στην ζωή και της αναπαραγωγής του είδους[11]. H αισθητική δύναμη, η οποία παράγει τις αισθήσεις και τα αισθήματα της ηδονής (χαράς) και της λύπης[12]. Η ορεκτική δύναμη, η οποία προϋποθέτει την αισθητική δύναμη και προκαλεί τις ορέξεις[13]. Οι ορέξεις είναι δύο ειδών, δηλαδή, αφ' ενός, η επιθυμία, η οποία είναι η όρεξη του ηδέος (ηδονικού, ευχάριστου)[14] και, ως εκ τούτου, επειδή εμποδίζει τον δρώντα άνθρωπο να διακρίνει το αληθές αγαθόν και να προγραμματίσει κατά τρόπο ορθό το μέλλον και την ζωή του[15], είναι άλογη[16], και, αφ' ετέρου, η βούληση, δηλαδή η όρεξη, η οποία, πρέπει να χαρακτηρισθεί ως έλλογη όρεξη, διότι προέρχεται από την δραστηριότητα του πρακτικού νου (λόγου)[17], ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προβλέπει το μέλλον[18]. Η νοητική ή διανοητική δύναμη, ή λόγος[19], η οποία προκαλεί την νόηση[20] και, τέλος, η κινητική δύναμη, η οποία είναι η αιτία της κατά τόπον κίνησης[21].
Η γνωστική διαδικασία συνδέεται με την αισθητική και νοητική δύναμη, δηλαδή δύο ψυχικές δυνάμεις, που αποτελούν τις δύο κύριες πηγές της ανθρώπινης γνώσης. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι η σύγχρονη επιστήμη ανάγει τις λειτουργίες της αισθητικότητας και του νου στις λειτουργίες των τμημάτων του εγκεφάλου.
-------------
[5] ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, Περί ψυχής, Β 1, 412 a 20-21 : « Αναγκαίον άρα την ψυχήν ουσίαν είναι ως είδος σώματος φυσικού δυνάμει ζωήν έχοντος ».
[6] Αυτόθι, , 412 a 12-13 : « ουσίαι δε μάλιστ' είναι δοκούσι τα σώματα, και τούτων τα φυσικά, ταύτα γαρ των άλλων αρχαί ». 412 a 6-9 : « Λέγομεν δη γένος εν τι των όντων την ουσίαν, ταύτης δε το μεν ως ύλην ... , έτερον δε μορφήν και είδος ..., και τρίτον το εκ τούτων ». Μετά τα φυσικά, Θ 8, 1050 b 1-2 : « φανερόν ότι η ουσία και το είδος ενέργειά εστιν ».
[7] Αυτόθι, Β 1, 412 a 13-14 : « Των δε φυσικών τα μεν έχει ζωήν τα δε ουκ έχει ».
[8] Αυτόθι., 412 a 17-20 : « Επεί δ' εστί και σώμα τοιόνδε, ζωήν γαρ έχον, ουκ αν είη το σώμα ψυχή. Ου γαρ εστι των καθ' υποκειμένου το σώμα, μάλλον δ' ως υποκείμενον και ύλη ». B 4, 415 a 9-10 : « ΄Εστι γαρ η ψυχή του ζώντος σώματος αιτία και αρχή ». Β 1, 412 a 14-15 : « ζωήν δε λέγομεν την δι' αυτού τροφήν τε και αύξησιν και φθίσιν ».
[9] ΄Ενθ' ανωτ., Β 3, 414 a 33-35 : « Δυνάμεις δ' είπομεν θρεπτικόν, ορεκτικόν, αισθητικόν, κινητικόν κατά τόπον, διανοητικόν ».
[10]Αυτόθι, 414 a - 414 b 1 : « Υπάρχει δε τοις μεν φυτοίς το θρεπτικόν μόνον ». Γ 12, 434 a 24-29 : « Την μεν ουν θρεπτικήν ψυχήν ανάγκη παν έχειν ότι περ αν ζη, και ψυχήν έχει από γενέσεως και μέχρι φθοράς ... ανάγκη άρα εν είναι την θρεπτικήν δύναμιν εν πάσι τοις φυομένοις και φθίνουσιν ».
[11] Αυτόθι., B 4, 415 a 25-28 : « ΄Ωστε πρώτον περί τροφής και γεννήσεως λεκτέον, η γαρ θρεπτική ψυχή και τοις άλλοις υπάρχει, και πρώτη και κοινοτάτη δύναμίς εστι ψυχής, καθ' ην υπάρχει το ζην άπασιν. Ης εστίν έργα γεννήσαι και τροφή χρήσθαι ».
[12] Αυτόθι, B 3, 414 a 35 - 414 b 1 : « υπάρχει δε τοις μεν φυτοίς το θρεπτικόν μόνον, ετέροις δε τούτό τε και το αισθητικόν ». 414 b 4-6 : « ω δ' αίσθησις υπάρχει, τούτω ηδονή τε και λύπη, και το ηδύ και το λυπηρόν ».
[13] Αυτόθι, B 3, 414 b 1-3 : « Ει δε το αισθητικόν και το ορεκτικόν. Όρεξις μεν γαρ επιθυμία και θυμός και βούλησις ».
[14] Αυτόθι, 414 b 6 : « ... και η επιθυμία, του γαρ ηδέος όρεξις αύτη ».
[15] Αυτόθι, Γ 10, 433 b : « η δ' επιθυμία διά το ήδη. Φαίνεται γαρ το ήδη ηδύ και απλώς και αγαθόν απλώς, διά το μη οράν το μέλλον ».
[16] Αυτόθι, Γ 10, 433a 28-29 : « Η δ' όρεξις κινεί παρά τον λογισμόν. Η γαρ επιθυμία όρεξίς τίς εστιν ». Γ 9, 432 b : « ? και εν τω αλόγω η επιθυμία και ο θυμός ».
[17] 433 a 26-28 : « Νυν δε ο μεν νους ου φαίνεται κινών άνευ ορέξεως. η γαρ βούλησις όρεξις. Όταν δε κατά λογισμόν κινείται και κατά βούλησιν κινείται ». Γ 9, 432 b 5-6 : « εν τε τω λογιστικώ η βούλησις ».
[18] Αυτόθι, 433 b 8-9 : « ο μεν γαρ νους διά το μέλλον ανθέλκειν κελεύει ».
[19] Αυτόθι, 433 b 19-20 : « ετέροις δε και το διανοητικόν και ο νους ».
[20] Αυτόθι, Γ 6, 430 a 29 : « Η μεν ουν των αδιαιρέτων νόησις εν τούτοις ». Βλ. και κατωτ. υποσ. 64.
[21] Αυτόθι, Β 3, 414 b 17-18 : « Ενίοις δε προς τούτοις υπάρχει και το κατά τόπον κινητικόν ».
* Νικόλαος Κ. Αγγελής,
Η Θεωρία της Γνώσης κατά τον Αριστοτέλη,
Αντίφωνο, 18 Ιουνίου 2008.
No comments:
Post a Comment