Το εσχατολογικό διακύβευμα φτάνει εδώ στο πιο δραματικό αποκορύφωμα. Εφόσον η «ανολοκλήρωτη μορφή του ρήματος»—εχγέ—εκληφθεί στο πλήρες των υποδηλώσεών της, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο Θεός είναι αυτό που θα είναι όταν αυτός θα γίνει η Βασιλεία του και η Βασιλεία του θα έρθει στη γη. Κατά τα έσχατα, ο Θεός υπόσχεται να είναι Θεός (πρβλ. Ησαΐας 11:9· Ψαλμός 110:1· Ζαχαρίας 14:9· 1 Κορινθίους 15:24-28). Εντωμεταξύ, ο Θεός βρίσκεται σε διαδικασία εδραίωσης της κυριότητάς του στη γη και η φράση εγχέ ασέρ εχγέ μπορεί να αποδοθεί αντίστοιχα ώς «θα είμαι αυτό που θα είμαι· θα γίνω αυτό που θα γίνω». Συνεπώς, στην ανολοκλήρωτη μορφή του ρήματος, εντοπίζουμε ένα «παράδοξα τεταμένο δράμα» που σηματοδοτείται από την αναφορική αντωνυμία ασέρ (αυτό/αυτός) «διότι το περιεχόμενό της ουσιαστικά εξαρτάται από την ποιότητα της ιστορίας στην οποία θα εμπλακούν ο Μωυσής και ο λαός του».
