Πηγή: Μηχανή του Χρόνου
Τι ανέφερε το τμήμα της εφημερίδας που έχει αφαιρεθεί από το αρχείο της εφημερίδας που διασώζεται κατά τα άλλα στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων;
«Ημείς οι υπογεγραμμένοι Μητροπολίται εντολήν ελάβομεν παρά χιλιάδων εφέδρων και πολιτών να αναγνώσωμεν βαρύτατον αφορισμόν κατά του ενόχου εσχάτης προδοσίας Ελ. Βενιζέλου, του προδώσαντος το έθνος μας εις τους Αγγλογάλλους, τους ατίμως συνεννοηθέντος μετ’ αυτών ίνα στείλωσι την προχθεσινήν νόταν είς την Ελλάδα, μόνον και μόνον διά να πικρανθή ο λατρευτός μας Βασιλεύς και εκβιασθή όπως καλέση επί την αρχήν τον πουλημένον Σενεγαλέζον τράγον Βενιζελον, τον ηθικόν αυτουργόν της πυρπολήσεως του Τατοΐου, τον ηθικόν αυτουργόν των βασάνων άς υπέστησαν οι ανδραγαθήσαντες αξιωματικοί μας εις χείρας του ανάνδρου Σαράιγ. Κατ’ αυτού όθεν του προδότου Βενιζέλου ανεγνώσαμεν αφορισμόν όπως ενσκήψωσι: Τα εξανθήματα του Ιώβ : το κύτος του Ιωνά : η λέπρα του Ιεχωβά : ο μαρασμός των νεκρών : το τρεμούλιασμα των ψυχορραγούντων : οι κεραυνοί της Κολάσεως : και αι κατάραι και τα αναθέματα των ανθρώπων.
Τας ιδίας αράς θα αναγνώσωμεν και κατ’ εκείνων οίτινες κατά τας προσεχείς εκλογάς θέλουσι δώσει λευκήν ψήφον προς τον κατάπτυστον προδότην Βενιζέλον και θα παρακαλέσωμεν, συν τοις άλλοις, όπως μαρανθώσιν αυτών αι χείραις, τυφλωθώσιν οι οφθαλμοί και κωφανθώσι τα ώτα. Γένοιτο : Αμβρόσιος Μητροπολίτης, Νικηφόρος Αρχιεπίσκοπος».
Όπως αναπαράχθηκε στο: Χρ. Σ. Χουρμούζιου, Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα : Μετά ιστορικής προεισαγωγής και επί τη βάσει των γενομένων εν τη Βουλή και δι' επισήμων εγγράφων αποκαλύψεων, Λονδίνο: Εκ των Τυπογραφείων της "Εσπερίας", 1919, σσ. 197, 198.
Ποιοι ήταν οι υπογράφοντες επίσκοποι/μητροπολίτες το έντυπο ανάθεμα το οποίο κυκλοφόρησε ευρέως στην Πελοπόννησο;(βλ. Θεοδοσίου Τσιρώνη, Ο πολιτικός λόγος και ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδος (1912-1940), ΑΠΘ: Διδακτορική διατριβή, 2007, σσ. 53, 54· contra η άποψη περί 'υπογραφών ανύπαρκτων Επισκόπων'.)
Μητροπολίτης Φωκίδος κυρός Αμβρόσιος (1864-1928)
(Εκκλησία της Ελλάδος).
Ο κατά κόσμον Σακελλάρης Τσάπος γεννήθηκε στην Κάλυμνο στις 28 Αυγούστου 1864 (ή 1863). Αποφοίτησε από τη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών το 1887 και από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1892. Διάκονος χειροτονήθηκε από τον συντοπίτη του Επίσκοπο Πλαταμώνος Αμβρόσιο. Υπηρέτησε ως Διάκονος στην Ελληνική Πρεσβεία Αγίας Πετρουπόλεως (1889-1890) και ως Πρεσβύτερος και Ιεροκήρυκας στον Νομό Τρικάλων (1890-1893). Το 1893 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο Θαυμακού Μισαήλ. Το 1895 διορίστηκε Ιεροκήρυκας των Νομών Φθιώτιδος και Φωκίδος. στη συνέχεια υπηρέτησε ως Εφημέριος στην Ηγουμενίτσα και κατόπιν στην Ιερά Μονή Αγάθωνος. Το 1899 διορίστηκε Ιεροκήρυκας και Εφημέριος του Βασιλικού Ναυστάθμου. Στις 8 Ιουλίου 1901 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση Επίσκοπος Φωκίδος. Στις 3 Οκτωβρίου 1917 καταδικάστηκε σε έκπτωση λόγω της συμμετοχής του στο ανάθεμα του Βενιζέλου. Επανήλθε στη θέση του με Β.Δ. στις 16 Νοεμβρίου 1920. Το 1922 προήχθη σε Μητροπολίτη μαζί με τους υπόλοιπους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στις 3 Δεκεμβρίου 1922 επανήλθε σε ισχύ η απόφαση της εκπτώσεώς του από τον θρόνο πλην όμως αποκαταστάθηκε οριστικά με απόφαση Μείζονος Συνόδου στις 2 Ιανουαρίου 1923. Προσβληθείς από περιτονίτιδα εκοιμήθη αιφνιδίως στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου 1928.
και πιθανόν ο:
Μητροπολίτης Μεσημβρίας κυρός Νικηφόρος (1854-1931)
(Οικουμενικό Πατριαρχείο)
Ο Νικηφόρος Λεβαντερίδης καταγόμενος από τη Μάδυτο της Καλλιουπόλεως γεννήθηκε το 1854. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1881, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Ότι ουκ άσπιλος η της Θεοτόκου σύλληψις". Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας και Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Μυτιλήνης. Την 1 Αυγούστου 1892 εξελέγη Μητροπολίτης Νευροκοπίου έχοντας συνυποψηφίους τον Επίσκοπο π. Κίτρους Ιωαννίκιο και τον Αρχιμανδρίτη Γερμανό Θεοτοκά, Αρχιερατικώς Προϊστάμενο Γαλατά. Στις 30 Αυγούστου 1892 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Νευροκοπίου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Ηρακλείας Γερμανός, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Κορυτσάς Φιλόθεο και Χαλδίας Γερβάσιο. Στις 3 Ιουνίου 1895 παραιτήθηκε. Διέμενε στη Μητρόπολη Κυζίκου. Τον Αύγουστο του 1896 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1897 εξελέγη Μητροπολίτης Λιτίτσης έχοντας συνυποψηφίους τον Επίσκοπο Μυρέων Γερμανό και τον Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεως Χαλκηδόνος Αρχιμανδρίτη Γερμανό. Στις 8 Φεβρουαρίου 1907 εξελέγη Μητροπολίτης της νεοσύστατης Μητρόπολης Τυρολόης και Σερεντίου. Στις 15 Φεβρουαρίου 1911 εξελέγη Μητροπολίτης Μεσημβρίας. Δεν μπόρεσε ωστόσο να μεταβεί στην Επαρχία του και διέμενε έκτοτε στην Κωνσταντινούπολη. Εκοιμήθη στις 21 Μαρτίου 1931.
Ένοπλη συμμετοχή κληρικών στις βιαιοπραγίες της περιόδου:
