Dating the NT papyri & the “theological palaeography” with apologetic concern / Η χρονολόγηση των παπύρων της ΚΔ & η “θεολογική παλαιογραφία” απολογητικού ενδιαφέροντος

Our palaeographical investigation of Biblical papyri has shown that the early dates proposed by some NT scholars are not based on a careful study of the relevant scripts within the more general context of the development of Greek literary hands, but rather on the wish to find early examples of the Gospels among the papyri. By extending the field to non-biblical papyri and by taking into account the diverse developments within each script type we have on the whole vindicated the communis opinio of papyrologists, as laid down in the datings accepted by Nestle–Aland. Where our dates differ from Nestle–Aland they tend to be even somewhat lower than the accepted tradition, as can be seen in the table (pp. 469-472), e.g. 𝔓9, 𝔓15+𝔓16, 𝔓22-𝔓25, 𝔓28, 𝔓35, 𝔓39, 𝔓48, 𝔓53, 𝔓70, 𝔓77, 𝔓80, 𝔓98, 𝔓103, 0189, 0220. In only a few cases we propose an earlier date (𝔓18, 𝔓30, 𝔓64+𝔓67+𝔓4, 𝔓116, 0171, 0188, 0212, 0308). There are no first century New Testament papyri and only very few can be attributed to the second century (𝔓52, 𝔓90, 𝔓104, probably all the second half of the century) or somewhere between the late second and early third centuries (𝔓30, 𝔓64+67+4, 0171, 0212). Biblical scholars should realise that some of the dates proposed by some of their colleagues are not acceptable to Greek palaeographers and papyrologists.


Η παλαιογραφική διερεύνηση των Βιβλικών παπύρων έδειξε ότι οι πρώιμες χρονολογίες που προτάθηκαν από ορισμένους λόγιους της ΚΔ δεν βασίζονται σε προσεκτική μελέτη των σχετικών τύπων γραφής εντός του γενικότερου πλαισίου της εξέλιξης των ελληνικών φιλολογικών γραφών, αλλά μάλλον στην επιθυμία να βρουν πρώιμα δείγματα των Ευαγγελίων μεταξύ των παπύρων. Επεκτείνοντας το πεδίο στους μη Βιβλικούς παπύρους και λαβαίνοντας υπόψη τις ποικίλες εξελίξεις που υπήρξαν μέσα σε κάθε τύπο γραφής υπερασπιστήκαμε συνολικά την communis opinio των παπυρολόγων, όπως εκτίθεται στις χρονολογήσεις που δέχονται οι Nestle–Aland. Όποιες χρονολογίες μας διαφέρουν από εκείνες των Nestle–Aland αυτές τείνουν να είναι κατά τι χαμηλότερες από την παραδεδεγμένη παράδοση, όπως φαίνεται στον πίνακα (σσ. 469-472), π.χ. 𝔓9, 𝔓15+𝔓16, 𝔓22-𝔓25, 𝔓28, 𝔓35, 𝔓39, 𝔓48, 𝔓53, 𝔓70, 𝔓77, 𝔓80, 𝔓98, 𝔓103, 0189, 0220. Μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις προτείνουμε πρωιμότερη χρονολογία (𝔓18, 𝔓30, 𝔓64+𝔓67+𝔓4, 𝔓116, 0171, 0188, 0212, 0308). Δεν υπάρχουν πάπυροι της Καινής Διαθήκης του πρώτου αιώνα και μόνο πολύ λίγοι μπορούν να αποδοθούν στο δεύτερο αιώνα (𝔓52, 𝔓90, 𝔓104, πιθανότατα όλοι στο δεύτερο μισό του αιώνα) ή κάπου μεταξύ των τελών του δεύτερου και των αρχών του τρίτου αιώνα (𝔓30, 𝔓64+67+4, 0171, 0212). Οι Βιβλικοί λόγιοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι κάποιες από τις χρονολογίες που προτείνονται από κάποιους συναδέλφους τους δεν είναι αποδεκτές από τους παλαιογράφους και τους παπυρολόγους της Ελληνικής.

* Pasquale Orsini & Willy Clarysse,
“Early New Testament Manuscripts and Their Dates,
A Critique of Theological Palaeography”
[«Τα πρώιμα χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης και οι Χρονολογίες τους,
Κριτική της Θεολογικής Παλαιογραφίας»],
Ephemerides Theologicae Lovanienses,
DOI: 10.2143/ETL.88.4.2957937,
Vol./Τόμ. 88, Issue/Τεύχος 4, 2012  
p./σ. 466 [443-474].