Working with the LXX means working with three unknowns: we lack information about the Hebrew Vorlage of the Septuagint, we do not possess the original Greek text of the version, and we have imperfect knowledge of the translation technique applied by the translators. By necessity, the LXX scholar will usually set out from the supposition that the Vorlage of the version is the consonantal text of the MT (or another attested Hebrew text), and that the eclectic text printed in the critical editions is a fair approximation of the Old Greek. Neither supposition is necessarily true, however, and one should always be ready to entertain the possibility of a divergent Vorlage or of a corrupted Greek text. In these cases, it would become practically impossible to extrapolate linguistic information from the Septuagint. The third unknown, translation technique, is even more of an obstacle to the linguistic approach. Indeed, knowledge of biblical Hebrew is not the only factor that guided the translators. Ideological considerations, exegetical traditions, and above all sensitivity to the context played an important role in the creation of the Greek text.
Η ενασχόληση με την Εβδομήκοντα σημαίνει ενασχόληση με τρεις αγνώστους: έχουμε ελλειπείς πληροφορίες σχετικά με το εβραϊκό Κείμενο Βάσης της Εβδομήκοντα, δεν κατέχουμε το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο της μετάφρασης, και έχουμε ατελή γνώση αναφορικά με τη μεταφραστική τεχνική που εφαρμόστηκε από τους μεταφραστές. Εξ ανάγκης, ο λόγιος της Εβδομήκοντα θα εκκινήσει συνήθως με την προϋπόθεση ότι το Κείμενο Βάσης της μετάφρασης είναι το συμφωνικό κείμενο του ΜΚ (ή κάποιο άλλο μαρτυρούμενο εβραϊκό κείμενο), και ότι το εκλεκτό κείμενο που είναι τυπωμένο στις κριτικές εκδόσεις αποτελεί μια ικανοποιητική προσέγγιση της Παλαιάς Ελληνικής. Εντούτοις, καμία από τις προϋποθέσεις δεν είναι κατ' ανάγκη αληθής και θα πρέπει κανείς να είναι πάντα προετοιμασμένος να αποδεχτεί την πιθανότητα ενός διαφοροποιημένου Κειμένου Βάσης ή ενός παραφθαρμένου ελληνικού κειμένου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, θα ήταν πρακτικά αδύνατο να εξαχθούν γλωσσολογικές πληροφορίες από την Εβδομήκοντα. Ο τρίτος άγνωστος, η μεταφραστική τεχνική, αποτελεί ένα πρόσθετο εμπόδιο στη γλωσσολογική προσέγγιση. Στην πραγματικότητα, η γνώση της Βιβλικής Εβραϊκής δεν είναι ο μόνος παράγοντας που καθοδήγησε τους μεταφραστές. Οι ιδεολογικές αντιλήψεις, οι εξηγητικές παραδόσεις, και το κυριότερο η ευαισθησία στα συμφραζόμενα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του ελληνικού κειμένου.
No comments:
Post a Comment