P. B. Shelley: “...the insensate mob uttered a cry of triumph, and I wept” /«...ο αναίσθητος όχλος έβγαλε μια κραυγή θριάμβου, κι έγω έκλαψα»

*

Percy Bysshe Shelley / Πέρσι Σέλλεϋ,  Book VII, Spirit,
The works of Percy Bysshe Shelley (1847, p. 13).

I was an infant when my mother went
   To see an atheist burned. She took me there.
   The dark-robed priests were met around the pile;
   The multitude was gazing silently;
   And as the culprit passed with dauntless mien,
   Tempered disdain in his unaltering eye,
   Mixed with a quiet smile, shone calmly forth;
   The thirsty fire crept round his manly limbs;
   His resolute eyes were scorched to blindness soon;
   His death-pang rent my heart! the insensate mob
Uttered a cry of triumph, and I wept.
   "Weep not, child!" cried my mother, "for that man
   Has said, There is no God."

Ήμουν παιδάκι όταν η μητέρα μου πήγε
Να δει έναν αθεϊστή να καίγεται. Πήρε κι εμένα εκεί.
Οι μαυροφορεμένοι ιερείς ήταν συγκεντρωμένοι γύρω από την πυρά.
Το πλήθος παρακολουθούσε σιωπηλά.
Και καθώς ο κατάδικος περνούσε με όψη αγέρωχη,
Η ατσαλωμένη περιφρόνηση στο αμετακίνητο βλέμμα του,
Ανάμεικτη με ένα μειδίαμα,  έλαμψε απαλά.
Η δειψασμένη φωτιά ήρπε γύρω από τα αντρίκια άκρα του.
Τα αποφασιστικά μάτια του σύντομα τυφλώθηκαν από τις φλόγες.
Οι επιθανάτιες κραυγές του μού έσκισαν την καρδιά! ο αναίσθητος όχλος
Έβγαλε μια κραυγή θριάμβου, κι έγω έκλαψα.
"Μην κλαις, παιδί μου!", φώναξε η μητέρα μου, "γιατί αυτός ο άνθρωπος
Είπε: Δεν υπάρχει Θεός".