Plurimum hic quoque adiuvat interpretum numerositas collatis codicibus inspecta atque discussa. Tantum absit falsitas; nam codicibus emendandis primitus debet invigilare sollertia eorum qui scripturas divinas nosse desiderant, ut emendatis non emendati cedant, ex uno dumtaxat interpretationis genere venientes. [...] Libros autem novi testamenti, si quid in latinis varietatibus titubat, graecis cedere oportere non dubium est, et maxime qui apud ecclesias doctiores et diligentiores reperiuntur.
In this area too it is very helpful to collect manuscripts and examine and discuss a number of translations. But inaccuracy must be excluded, for the attention of those who wish to know the divine scripture must first focus on the task of correcting the manuscripts, so that uncorrected ones give place to corrected ones, assuming that they belong to the same class of translation. [...] The Latin manuscripts of the New Testament, if there is any uncertainty in the various Latin versions, should without doubt give place to Greek ones, especially those found in the more learned and diligent churches.
Και σε αυτόν τον τομέα είναι πολύ υποβοηθητικό να συλλέγονται χειρόγραφα και να εξετάζονται και να συζητούνται αρκετές μεταφράσεις. Αλλά η ανακρίβεια θα πρέπει να αποκλείεται, διότι η προσοχή εκείνων που θέλουν να γνωρίσουν τη θεία γραφή θα πρέπει κυρίως να εστιάζεται στο έργο της διόρθωσης των χειρογράφων, ούτως ώστε τα μη διορθωμένα να αντικαθίστανται από τα διορθωμένα, με δεδομένο ότι ανήκουν στο ίδιο επίπεδο μετάφρασης. [...] Στα λατινικά χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης, αν υπάρχει κάποια αβεβαιότητα στις διάφορες λατινικές εκδόσεις, θα πρέπει αναμφίβολλα να αντικαθίστανται από εκείνες στα ελληνικά χειρόγραφα, ειδικά σε εκείνα που βρίσκονται στις πιο πολυμαθείς και επιμελείς εκκλησίες.
Αυγουστίνος Ιππώνος / Augustine of Hippo,
De doctrina christiana / Περί του χριστιανικού δόγματος 2:52, 56
transl./μετάφρ. R.P. H. Green, Oxford University Press 1995.
No comments:
Post a Comment