Comments made by Casiodoro de Reina in the section “the name Jehova” in the Introduction of his Bible translation (1569):It is certain that with specific and grave purpose God revealed this name to the world and wanted his servants to know it and invoke him by it: it is a reckless thing not to use it, and a reckless superstition not to use it under the pretext of superstition. [...]
Modern rabbis (not understanding the intent of the law) introduced to the people the superstition that it was unlawful to pronounce the word or declare the sacred name, ignoring the fact that (in addition to the intent of the law being clear in the case of the blasphemer) after the institution of that law, Moses, Aaron, Joshua, Caleb, Deborah, Gideon, Samuel, David and all the prophets and pious kings pronounced it, and finally that it was most sweet in the mouth of all the people, who sang it in psalms and praises, as is evident throughout the whole narrative of Sacred History.
Thus from the superstition of modern rabbis arose this law, inspired by the Devil, which on the pretext of reverence buried in oblivion amongst the people of God His holy name by which he wished alone to be differentiated from all the other false gods. [...]
Such evidently were the Seventy Translators who first translated the Scriptures into Greek for King Ptolemy of Egypt, who seem to have given force to this superstitious law and initially falsified the text by consistently replacing Jehova with Lord, suppressing the sacred name completely on the pretext of a superstitious truth harmful to the wellbeing of the people who were not considered worthy to be told divine mysteries. Now consider if it is right for this superstition to be perpetuated or whether it should cease, now God has given greater understanding; and that Christian people know it and worship in Christ with the same name by which God revealed Himself to the patriarchs, by which they knew Him and invoked Him; and by which He promised by His prophets, that He would make Himself known people, so that they would invoke Him by it. [...]
We have no wish here to take issue with anyone over this matter; nor to force anyone to pronounce this name; if the Jewish superstition seems preferable to the sacred freedom [in this respect] of the prophets and holy men of the Old Testament, [the reader] may omit it when he reads, or in its place say Lord, like the Jews do, by which he may concede to us that in translating the word we have not failed in our duty. And finally, if there is no sin in writing or printing the name in Hebrew letters, how much less will there be in writing it in other languages or letters. [...]
And since the same God declared his name to Moses using this word, there is no room for any further comment.
Σχόλια του Κασιοδόρο δε Ρέινα στο τμήμα «το όνομα Ιεχωβά» στην Εισαγωγή της μετάφρασής του της Αγίας Γραφής (1569):Είναι βέβαιο πως ο Θεός αποκάλυψε το όνομα αυτό στον κόσμο για συγκεκριμένο και σοβαρότατο σκοπό, και ήθελε οι υπηρέτες του να το γνωρίζουν και να Τον επικαλούνται με αυτό: η αποφυγή της χρήσης του είναι απερίσκεπτη, όπως απερίσκεπτη είναι και η δεισιδαιμονία της αποφυγής της χρήσης του με το πρόσχημα της δεισιδαιμονίας. [...]
Οι μεταγενέστεροι ραβίνοι (μη αντιλαμβανόμενοι την πρόθεση του νόμου) εισήγαγαν στον λαό τη δεισιδαιμονική αντίληψη πως ήταν αθέμιτο να προφέρεται η λέξη ή να διακηρύττεται το ιερό όνομα, αγνοώντας το γεγονός ότι (εκτός από την πρόθεση του νόμου, που είναι καταφανής στην περίπτωση του βλάσφημου) μετά τη θέσπιση του Νόμου, ο Μωυσής, ο Ααρών, ο Ιησούς [του Ναυή], ο Χάλεβ, η Δεββώρα, ο Γεδεών, ο Σαμουήλ, ο Δαβίδ και όλοι οι προφήτες και οι ευσεβείς βασιλείς το πρόφεραν, και, εν τέλει, ότι αποτελούσε γλυκό λόγο στα στόματα όλου του λαού, που το τραγουδούσαν σε ψαλμούς και αίνους, όπως είναι προφανές σε όλο το αφήγημα της Ιερής Ιστορίας.
Επομένως, από τη δεισιδαιμονία των σύγχρονων ραβίνων προέκυψε αυτός ο κανόνας, εμπνευσμένος από τον Διάβολο, ο οποίος, με το προκάλυμμα της ευσέβειας βύθισε στη λήθη μεταξύ του λαού του Θεού το άγιό Του όνομα, με το οποίο ήθελε να ξεχωρίζει από όλους τους άλλους ψευδείς θεούς. [...]
Τέτοιας λογής ήταν προφανώς οι Εβδομήντα Μεταφραστές που μετέφρασαν πρώτοι τις Γραφές στην Ελληνική για τον βασιλιά Πτολεμαίο της Αιγύπτου, που φαίνεται πως ενίσχυσαν τον δεισιδαιμονικό αυτό νόμο και παραποίησαν για πρώτη φορά το κείμενο, αντικαθιστώντας συστηματικά το «Ιεχωβά» με το «Κύριος», αποκρύπτοντας εντελώς το ιερό όνομα με το πρόσχημα μιας δεισιδαιμονικής αλήθειας, που είναι επιβλαβής για την ευημερία του λαού, τα μέλη του οποίου δεν θεωρούνται άξια να μάθουν θεία μυστήρια. Αναλογιστείτε κατά πόσον είναι σωστό να διαιωνιστεί αυτή η δεισιδαιμονία ή πρέπει να πάψει, τώρα, που ο Θεός έχει παράσχει μεγαλύτερη κατανόηση, και ο λαός των χριστιανών το γνωρίζει και αποδίδει λατρεία στον Χριστό με το ίδιο όνομα με το οποίο ο Θεός αποκαλύφτηκε στους πατριάρχες, μέσω του οποίου τον γνώριζαν και τον επικαλούνταν, και μέσω του οποίου υποσχέθηκε μέσω των προφητών Του ότι θα έκανε τον εαυτό του γνωστό στον λαό του, ώστε να τον επικαλούνται με αυτό. [...]
Δεν έχουμε πρόθεση να εμπλακούμε σε διαμάχη με κανέναν για αυτό το θέμα, ούτε να εξαναγκάσουμε κάποιον να προφέρει το όνομα αυτό. Αν ο αναγνώστης προτιμά την ιουδαϊκή δεισιδαιμονία από την ιερή ελευθερία των προφητών και των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης στο συγκεκριμένο θέμα, μπορεί όταν διαβάζει να το παραλείψει, ή να πει στη θέση του «Κύριος», όπως κάνουν οι Ιουδαίοι, αναγνωρίζοντας έτσι πως δεν έχουμε αποτύχει στο καθήκον μας να μεταφράσουμε σωστά τον όρο. Τέλος, αν δεν περιλαμβάνεται κάποια αμαρτία στο γράψιμο ή την εκτύπωση του ονόματος με εβραϊκούς χαρακτήρες, αυτό προφανώς ισχύει ακόμη περισσότερο για το γράψιμό του σε άλλες γλώσσες ή με άλλους χαρακτήρες. [...]
Και εφόσον ο ίδιος ο Θεός διακήρυξε το όνομά Του στον Μωυσή χρησιμοποιώντας τον συγκεκριμένο όρο, δεν υπάρχει λόγος για περαιτέρω σχόλια.
* Pavlos D. Vasileiadis,
“Preliminary translations in English and Greek of the comments made by Casiodoro de Reina in the section ‘the name Jehova’ in the Introduction of his Bible translation in 1569,”
Academia.edu 2018.
La Biblia, Qve Es, Los Sacros Libros
Del Vieio Y Nvevo Testamento (1569)
No comments:
Post a Comment