Ακόμη ευρύτερα, ο Iγνάτιoς έδειξε ότι ο χριστιανός θεολόγος μπορεί να χρησιμοποιή τη γλώσσα του συγχρόνου του πνευματικού κλίματος (ιουδαϊκού, γνωστικού, ελληνικού), χωρίς ουσιαστικά να επηρεάζεται από αυτό.
* Στ. Παπαδόπουλος,
Πατρολογία,
Αθήνα 1977,
1:174.
‘Ignatius was a man of the Greek city and . . . seems to have been relatively at home there. . . . [T]he spirit of popular Hellenistic culture remains more alive in his letters than is generally recognized.’ One of the more ground-breaking aspects of William Schoedel’s commentary on Ignatius’ epistles is its attention to the ways in which the Ignatian corpus echoes the vocabulary and concepts characteristic of contemporary pagan political philosophy and civic culture.
'Ο Ιγνάτιος ήταν άνθρωπος της ελληνικής πόλης και ...φαίνεται ότι ένιωθε σχετικά οικεία εκεί. ...Το πνεύμα τού διαδεδομένου ελληνιστικού πολιτισμού παραμένει ζωντανό στις επιστολές του περισσότερο απ' ό,τι είναι γενικά αναγνωρισμένο'. Μία από τις πιο πρωτοποριακές πτυχές του σχολιολόγιου του William Schoedel στις επιστολές του Ιγνάτιου είναι το ότι εφιστά την προσοχή στους τρόπους με τους οποίους το ιγνατειανό σώμα κειμένων απηχεί το λεξιλόγιο και τις αντιλήψεις που είναι χαρακτηριστικές στην παγανιστική πολιτική φιλοσοφία και στον πολιτικό πολιτισμό της εποχής του.
* A. Gregory & Chr. Tuckett,
The Reception of the New Testament in the Apostolic Fathers,
[Η πρόσληψη της Καινής Διαθήκης στους Αποστολικούς Πατέρες]
Oxford University Press, 2005,
pp./σσ. 307, 308.
No comments:
Post a Comment