It is true, of course, that common sense usually has it that a suicide requires active performance, meaning that only if someone kills himself should the act be deemed a suicide. But there are several cases where people actually do not kill themselves but still die by suicide. Someone who attacks a policemen with the intent to be shot, or who skies in a dangerous area to be buried under an avalanche, does not kill himself but performs a suicide. On the other hand, not every case of death that is due to the rejection of medical treatment is therefore a case of suicide by omission. There needs to be a desire to die. For instance, if a Jehovah's Witness refuses a required blood transfusion, he does not act on the basis of a desire to die, but out of respect for God's commands. Hence, for a suicide it is not the means of death that are important, but whether there is a desire to die and an alternative option that does not (directly) lead to death.
Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι η κοινή γνώμη συνήθως θεωρεί ότι η αυτοκτονία απαιτεί ενεργή διάπραξη, που σημαίνει ότι μόνο αν κάποιος σκοτώσει εαυτόν θα πρέπει η πράξη να λογιστεί ως αυτοκτονία. Αλλά υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις στις οποίες οι άνθρωποι δεν σκοτώνουν εαυτούς πραγματικά αλλά και πάλι πεθαίνουν αυτοκτονώντας. Κάποιος που επιτίθεται σε αστυνομικό με την πρόθεση να τον πυροβολήσουν ή κάποιος που κάνει σκι σε επικίνδυνη περιοχή με κίνδυνο να θαφτεί κάτω από μια χιονοστιβάδα, δεν σκοτώνει εαυτόν αλλά διαπράττει αυτοκτονία. Από την άλλη μεριά, δεν είναι κάθε περίπτωση θανάτου εξαιτίας άρνησης ιατρικής περίθαλψης κατά συνέπεια περίπτωση αυτοκτονίας από αμέλεια. Πρέπει να υφίσταται επιθυμία να πεθάνει. Για παράδειγμα, αν ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά αρνείται μια απαιτούμενη μετάγγιση αίματος, δεν ενεργεί βάσει επιθυμίας να πεθάνει αλλά από σεβασμό για τις εντολές του Θεού. Συνεπώς, σε μια αυτοκτονία δεν είναι ο τρόπος θανάτου το σημαντικό αλλά το κατά πόσον υπάρχει επιθυμία να πεθάνει και η εναλλακτική επιλογή που δεν οδηγεί (άμεσα) στο θάνατο.
2 comments:
"κάποιος που κάνει σκι σε επικίνδυνη περιοχή με κίνδυνο να θαφτεί κάτω από μια χιονοστιβάδα, δεν σκοτώνει εαυτόν αλλά διαπράττει αυτοκτονία"
"δεν είναι κάθε περίπτωση θανάτου εξαιτίας άρνησης ιατρικής περίθαλψης κατά συνέπεια περίπτωση αυτοκτονίας από αμέλεια. Πρέπει να υφίσταται επιθυμία να πεθάνει"
Δεν αμφισβητώ την ύπαρξη καλύτερων "επιχειρημάτων" κατά της μετάγγισης αίματος, αλλά το παραπάνω αποτελεί τουλάχιστον αντίφαση.
Νομίζω ότι είναι σαφής η διαφορά που θέτει ο συγγραφέας (πιθανόν θα βοηθούσε να δείτε και το συγκείμενο). Η ειδοποιός διαφορά είναι (α) το κίνητρο και (β) η επίγνωση του κινδύνου.
Ο Μάρτυρας του Ιεχωβά (ΜτΙ) παίρνει την απόφαση ότι αν και εφόσον προκύψει ζήτημα μετάγγισης αίματος στη διάρκεια της ζωής του θα ενεργήσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Δεν θέτει, δηλαδή, τον εαυτό του σε επικίνδυνη περιοχή εξ ορισμού (όπως ο σκιέρ δίπλα στη χιονοστιβάδα που είναι προβλέψιμα τα αποτελέσματα).
Και εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν και είναι μικρή η πιθανότητα να υπάρξει τέτοιος κίνδυνος στη ζωή καθενός ΜτΙ.
Post a Comment