An Overview of the New Testament Translations
into Vernacular Greek during the Printing Era /
Επισκόπηση των Μεταφράσεων της Καινής Διαθήκης
σε Καθομιλούμενη Ελληνική την εποχή της Τυπογραφίας
Pavlos D. Vasileiadis, “An Overview of the New Testament Translations into Vernacular Greek during the Printing Era,” chronicles New Testament translations into vernacular Greek from the sixteenth century to the present, discussing twenty-eight different translations and revisions and highlighting the tension between clerical approval, liturgical suitability, and comprehensibility. Maximos Rodios Kallipolitis (seventeenth century) made the first modern Greek New Testament under Cyril I Lucaris, Patriarch of Constantinople. Despite its success, it faced fierce clerical opposition. Later eighteenth-century translations sponsored by English and German missionary organizations met resistance from Greek clerics too. The 1844 “Vamvas” version gained wide circulation despite opposition. The translation issue remained controversial in the twentieth century, with the Church of Greece prohibiting unauthorized translations. A range of new translations was initiated, in both Katharevousa and Demotic Greek, but even today no Modern Greek Bible translation has full approval from the Greek Orthodox Church.
Ο Παύλος Δ. Βασιλειάδης, [στο κεφάλαιο] με τίτλο «Μια Επισκόπηση των Μεταφράσεων της Καινής Διαθήκης στην καθομιλουμένη Ελληνική κατά την Εποχή της Τυπογραφίας», καταγράφει τις μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης στην καθομιλουμένη ελληνική γλώσσα από τον δέκατο έκτο αιώνα έως σήμερα, εξετάζοντας είκοσι οκτώ διαφορετικές μεταφράσεις και αναθεωρήσεις και επισημαίνοντας την ένταση μεταξύ της έγκρισης από τον κλήρο, της λειτουργικής καταλληλότητας και της κατανοησιμότητας. Ο Μάξιμος Ρόδιος Καλλιουπολίτης (δέκατος έβδομος αιώνας) συνέταξε την πρώτη νεοελληνική Καινή Διαθήκη υπό τον Κύριλλο Α΄ Λούκαρι, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Παρά την επιτυχία της, αντιμετώπισε σφοδρή εναντίωση από τον κλήρο. Αργότερα, οι μεταφράσεις του δέκατου όγδοου αιώνα που χρηματοδοτήθηκαν από αγγλικές και γερμανικές ιεραποστολικές οργανώσεις επίσης αντιμετώπισαν αντιδράσεις από Έλληνες κληρικούς. Η μετάφραση του Βάμβα του 1844 γνώρισε ευρεία κυκλοφορία παρά την εναντίωση. Το ζήτημα της μετάφρασης παρέμεινε αμφιλεγόμενο τον εικοστό αιώνα, με την Εκκλησία της Ελλάδος να απαγορεύει τις μη εξουσιοδοτημένες μεταφράσεις. Μια σειρά από νέες μεταφράσεις εμφανίστηκαν, τόσο στην Καθαρεύουσα όσο και στη Δημοτική, αλλά ακόμη και σήμερα καμία νεοελληνική μετάφραση της Βίβλου δεν έχει πλήρη έγκριση από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία.
