Οι Πρώτοι Χριστιανοί & ο Στρατός /The early Christians & the Military

«The debate concerning the approach of the early Christians to the military can be advanced by paying attention to a genre of literature that scholars have largely ignored: the church orders. These documents—the Apostolic Tradition, Canons of Hippolytus, Testament of Our Lord, and Apostolic Constitutions—are illuminating in that they deal with ethics within comprehensive treatments of worship, catechesis and pastoral life. They also are useful in that they, as variations upon a common original, are means of monitoring change across the third and fourth centuries. This article uses the church orders to assess four elements of a "new consensus" (David Hunter) on Christians in the military. By and large it confirms these, but at times it alters emphases and adds nuances. It argues that: (1) the church orders viewed killing as the big problem for Christians in the legions, not idolatry; (2) the church orders confirm that the pre-Christendom church was divided on Christian participation in the legions; (3) the church orders provide evidence for both discontinuity and continuity on the issue across the centuries, although the deepest continuity, based on John the Baptist's "rule" of Luke 3.14, is between the pre-Constantinian laity and later theologians; (4) the church orders confirm a regional variation in attitude and practice. The church orders' authority in practice is never clear».

[«Η αντιλογία όσον αφορά την προσέγγιση των πρώτων χριστιανών για τον στρατό προωθείται δίνοντας προσοχή σε ένα γραμματειακό είδος το οποίοι έχουν αγνοήσει οι ειδικοί σε μεγάλο βαθμό: τα εκκλησιαστικά διατάγματα. Αυτά τα κείμενα—η Αποστολική Παράδοση, οι Κανόνες του Ιππόλυτου, η Διαθήκη του Κυρίου Μας, και οι Διαταγές των Αποστόλων—είναι διαφωτιστικά καθώς αφορούν την ηθική στα πλαίσια μιας εκτενούς αγωγής λατρείας, της κατήχησης και της ποιμαντικής ζωής. Είναι επίσης χρήσιμα καθώς αποτελούν, όντας παραλλαγές ενός κοινού πρωτότυπου, ένα μέσο για την εποπτεία των αλλαγών στη διάρκεια του τρίτου και του τέταρτου αιώνα. Αυτό το άρθρο χρησιμοποιεί τα εκκλησιαστικά διατάγματα για να αποτιμήσει τέσσερα στοιχεία της "νέας ομοφωνίας" (David Hunter) για τους Χριστιανούς στον στρατό. Ως επί το πλείστον τα επιβεβαιώνει, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δίνει έμφαση αλλού και εισάγει μικροαλλαγές. Υποστηρίζει ότι: (1) τα εκκλησιαστικά διατάγματα θεωρούσαν ότι ο φόνος ήταν το μεγάλο πρόβλημα των χριστιανών στις λεγεώνες, όχι η ειδωλολατρία· (2) τα εκκλησιαστικά διατάγματα επιβεβαιώνουν ότι η προ του χριστιανικού κόσμου εκκλησία ήταν διαιρεμένη όσον αφορά τη συμμετοχή των χριστιανών στις λεγεώνες· (3) τα εκκλησιαστικά διατάγματα παρέχουν αποδείξεις τόσο για την μη συνέχιση όσο και για την συνέχιση του ζητήματατος στη διάρκεια των αιώνων, μολονότι η βαθύτερη συνέχιση, βάσει του "διατάγματος" του Ιωάννη του Βαπτιστή στο Λουκάς 3:14, είναι μεταξύ των προκωνσταντίνειων λαϊκών και των μεταγενέστερων θεολόγων· (4) τα εκκλησιαστικά διατάγματα επιβεβαιώνουν τοπικές παραλλαγές στον τρόπο και την πρακτική. Η ισχύς των εκκλησιαστικών διαταγμάτων δεν είναι ποτέ σαφής»].

* Alan Kreider,
«Military Service in the Church Orders»
[«Η Στρατιωτική Υπηρεσία στα Εκκλησιαστικά Διατάγματα»],
The Journal of Religious Ethics, Blackwell Publishing, Vol./Τομ. 31, No./Αρ. 3 (Winter/Χειμώνας, 2003), p./σ. 415.
[English/Αγγλικά PDF]