«Στοχάζομαι πώς θάταν πολύ ευτυχισμένη η στιγμή εκείνη για το Λασκαράτο, καθώς κι' όλη του η διαμονή στας Αθήνας. Ίσως για πρώτη φορά στην πολυκύμαντη ζωή του, ο "αφορισμένος" βρισκόταν μέσα 'ς ένα πλήθος, που αντί να τον γιουχαΐζη, να τον φτύνη, να τον φοβερίζη με θάνατο, τον ζητοκραύγαζε και τον αποθέωσε. Εκείνος που κατηγορήθηκε τόσο σαν άθεος και σαν αντίχριστος, γιατί χτύπησε τις θρησκευτικές προλήψεις και την εκμετάλλευσή τους από τους παπάδες· και σαν αντεθνικός κι' αφιλόπατρις, γιατί πολέμησε τους αγύρτες της πολιτικής και τους πατριδοκάπηλους· ή σαν αμαθής και χυδαίος, γιατί έγραφε στη γλώσσα του κι' αγωνιζόταν εναντίον του δασκαλισμού μ' όλη του τη δύναμη· εκείνος που διωχνόταν μια φορά κι' από την πατρίδα του κι' από παντού, κι' είχε απομονωθή σαν ψωριασμένος, κι' είχε εγκαταλειφθή από συγγενείς κι' από φίλους για τις ιδέες του, και που κάποτε στο Αργοστόλι, είχε κινδυνέψει σοβαρά να πεθάνη της πείνας με τη γυναίκα του και με τα παιδιά του, γιατί κι' οι "μαγαζιάτορες" ακόμα δεν πωλούσαν τρόφιμα στον αφορεσμένο· έβλεπε τότε στας Αθήνας, για πρώτη ίσως φορά, την τελική νίκη που είχε προφητέψει.
Η 2 τού Μάρτη του 1856 είναι ημέρα ιστορική στη ζωή του Ανδρέα Λασκαράτου. Από το πρωί, οι καμπάνες όλων των εκκλησιών του νησιού κτυπούσαν νεκρικά και, κατά το μεσημέρι, διαβάστηκε ο αφορισμός με τη συνηθισμένη πομπή και παράταξη (μαύρα άμφια, μαύρα πισσωμένα κεριά κλπ.) Ο όχλος αγρίεψε σε τέτοιο βαθμό, ωστ' εκινδύνευε πια κι' αυτή η ζωή του αφορεσμένου».
(Γρηγόριος Ξενόπουλος,
στον Πρόλογο του βιβλίου του Ανδρέα Λασκαράτου
Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς: Ή σκέψεις απάνου στην οικογένεια, στη θρησκεία και στην πολιτική εις την Κεφαλονιά, σσ. 9, 10, 25)
[Andreas Laskaratos],
Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς: Ή σκέψεις απάνου στην οικογένεια, στη θρησκεία και στην πολιτική εις την Κεφαλονιά,
Εν Αθήναις 1925.
[Greek/Ελληνικά, PDF]
* Ανδρέας Λασκαράτος,
Ήθη, έθιμα, και δοξασίες της Κεφαλονιάς,
Εν Αθήναις 1924.
[Greek/Ελληνικά, PDF]
No comments:
Post a Comment