Were the abbreviated Nomina Sacraused in the early Christian Bible manuscripts? /Χρησιμοποιούνταν τα συντομογραφικά Nomina Sacra (ιερωνυμίες) στα βιβλικά χειρόγραφα του πρώιμου χριστιανισμού;

Papyrus P52 (recto & verso)
Ο πάπυρος P52 (recto & verso)

«The Rylands fragment of John (PRyl 457, usually known as P52) is widely acclaimed in the standard textbooks as the oldest surviving fragment of the text of the NT. At the time of the publication of the editio princeps, it was dated to the first half of the second century. Some doubts have been cast on this in recent years and a slightly later date (second half of the second century) proposed. Nevertheless it is widely agreed that the fragment is one of the earliest NT manuscripts that we possess. [...]

Clearly, unless one prejudges the issue by making an a priori assumption that every early Christian manuscript used nomina sacra, any judgement must be based on the lengths of the lines and the number of letters in each line. One feature of the papyrus which should, however, be noted is that the recto and the verso may have had slightly different margins and hence slightly different line lengths. Hence it may not be appropriate to compare the line lengths of the recto and the verso together: rather we should perhaps consider each side of the fragment separately. [...]

The relative regularity in the number of letters per line on the verso of the fragment suggests that the recto was probably equally regular (at least this seems a reasonable assumption). The evidence of the papyrus considered as a whole would thus suggest that ‘Jesus’ was written in full in both instances.

All this may have repercussions for any broader study of the nomina sacra. If the analysis offered here is correct, then P52 may provide an early (but perhaps rare) example of a Christian manuscript which does not abbreviate the name ‘Jesus’. This may then cast some doubt on how regular the practice of abbreviating nomina sacra in early Christianity really was.»

«Το σπάραγμα Rylands του Ιωάννη (PRyl 457, συνήθως αναφέρεται ως P52) ευφημίζεται ευρέως στα καθιερωμένα εγχειρίδια ως το αρχαιότερο επιζήσαν σπάραγμα του κειμένου της ΚΔ. Κατά τον χρόνο έκδοσης της editio princeps, εχρονολογείτο στο πρώτο μισό του δεύτερου αιώνα. Κάποιες αμφιβολίες έχουν τεθεί περί αυτού τα πρόσφατα χρόνια και μια ελαφρώς μεταγενέστερη χρονολογία (δεύτερο μισό του δεύτερου αιώνα) έχει προταθεί. Παρ' όλα αυτά είναι ευρέως αποδεκτό ότι το σπάραγμα είναι ένα από τα αρχαιότερα χειρόγραφα της ΚΔ έχουμε στη διάθεσή μας. [...]

Σαφώς, παρεκτός αν κανείς προαποφασίσει για το ζήτημα κάνοντας μια εκ των προτέρων υπόθεση ότι σε κάθε πρώιμο χριστιανικό χειρόγραφο χρησιμοποιούνται τα nomina sacra, κάθε απόφαση θα πρέπει να βασίζεται στα μήκη των στίχων και στον αριθμό των γραμμάτων σε κάθε γραμμή. Ένα χαρακτηριστικό του πάπυρου το οποίο θα πρέπει, όμως, να σημειωθεί είναι ότι το recto (σημ. το εμπρόσθιο μέρος του φύλλου) και το verso (σημ. το οπίσθιο μέρος του φύλλου) μπορεί να είχαν ελαφρώς διαφορετικά περιθώρια και συνεπώς ελαφρώς διαφορετικά μήκη στίχων. Συνεπώς μπορεί να μην είναι κατάλληλο να συγκρίνονται μεταξύ τους τα μήκη των στίχων του recto και του verso: μάλλον θα πρέπει πιθανώς να εξετάζεται η κάθε πλευρά του σπαράγματος ξεχωριστά. [...]

Η σχετική τακτικότητα του πλήθους των γραμμάτων ανά γραμμή στο verso του σπαράγματος υποδεικνύει ότι το recto είχε πιθανώς εξίσου την ίδια τακτικότητα (τουλάχιστον αυτό φαίνεται ως λογική υπόθεση). Το τεκμήριο του παπύρου εξεταζόμενο συνολικά θα υποδείκνυε συνεπώς ότι ο όρος "Ιησούς" ηταν γραμμένος ολογράφως και στις δύο περιπτώσεις.

Όλο αυτό μπορεί να προκαλέσει μια ευρύτερη μελέτη των nomina sacra. Αν η ανάλυση που προτάθηκε εδώ είναι ορθή, τότε ο P52 μπορεί να αποτελεί (αλλά μάλλον σπάνιο) παράδειγμα χριστιανικού χειρογράφου στο οποίο δεν συντομογραφείται το όνομα "Ιησούς". Αυτό μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω το πόσο συνήθης ήταν πράγματι η πρακτική της συντομογράφησης των nomina sacra στον πρώιμο Χριστιανισμό».

* Christopher M. Tuckett,
«P52 and Nomina Sacra»
«Ο P52 και τα Nomina Sacra»,
New Testament Studies (2001), 47: 544-548, Cambridge University Press,
doi: 10.1017/S002868850100033,
pp./σσ. 546, 548.
[English/Αγγλικά, PDF]






Contra:

* Larry Hurtado,
«P52 (P. Rylands Gk. 457) and the Nomina Sacra:  Method and Probability»
«Ο P52 (P. Rylands Gk. 457) και τα Nomina Sacra: Μέθοδος και Πιθανότητα»,
Τyndale Bulletin 54.1 (2003).
[English/Αγγλικά, PDF]






Σημείωση:
Θα πρότεινα την απόδοση του terminus technicus «nomina sacra» ως ιερωνυμίες, και αντίστοιχα ο ενικός αριθμός «nomen sacrum» ως ιερωνυμία.