«In respect to Judaism the Gnostics turn the whole Old Testament upside-down. Jehovah is the wicked Demiurge, and the whole testament is the story of his tyranny and egotism, as enforced on a people who were tricked into worshipping him as the Supreme God. An emissary of the true God appeared to Adam and Eve in the Garden of Eden as the Serpent, and taught them what wisdom they could learn before Jehovah expelled them into the utter darkness of 'ordinary life'. Thereafter, all the villains of Jewish history –Cain, Esau, the Sodomites, etc.– become heroes for resisting his persecution.
The advent of Christ was recognized by the later Gnostics as a cosmic event of the utmost magnitude. For at the Baptism, there entered into the body of Jesus of Nazareth the direct influence of the True God. Christ is his son, not Jehovah's, and a god in his own right from a level far above the Demiurge. He descended to teach men the only thing that will get them out of their appalling predicament: knowledge of the true state of affairs.»
«Αναφορικά με τον Ιουδαϊσμό οι Γνωστικοί έφεραν τα πάνω κάτω σε όλη την Παλαιά Διαθήκη. Ο Ιεχωβά είναι ο πονηρός Δημιουργός, και όλη η διαθήκη είναι η ιστορία της τυραννίας και του εγωισμού του, όπως επιβλήθηκαν σε έναν λαό που εξαπατήθηκε ώστε να τον λατρεύει ως τον Υπέρτατο Θεό. Ένας απεσταλμένος του αληθινού Θεού εμφανίστηκε στον Αδάμ και στην Εύα στον Κήπο της Εδέμ ως ο Όφις, και τους δίδαξε το είδος της σοφίας που μπορούσαν να μάθουν πριν ο Ιεχωβά να τους εκβάλει στο απόλυτο σκοτάδι της "συνήθους ζωής". Έκτοτε, όλοι οι κακοί της ιουδαϊκής ιστορίας –ο Κάιν, ο Ησαύ, οι Σοδομίτες, κλπ– ηρωοποιήθηκαν λόγω της αντίστασής τους στο διωγμό του.
Η έλευση του Χριστού αναγνωρίστηκε από τους μεταγενέστερους Γνωστικούς ως κοσμικό γεγονός τεραστίων διαστάσεων. Διότι κατά το Βάπτισμα, εισήλθε τότε στο σώμα του Ιησού εκ Ναζαρέτ η άμεση επενέργεια του Αληθινού Θεού. Ο Χριστός είναι γιος του, όχι του Ιεχωβά, και θεός αυτός καθαυτόν από μια σφαίρα πολύ ανώτερη από τον Δημιουργό. Κατήλθε για να διδάξει τους ανθρώπους το μόνο πράγμα που θα τους βγάλει από τη δεινή θέση τους: τη γνώση για την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων».
* Joscelyn Godwin,
Mystery religions in the ancient world
[Μυστηριακές θρησκείες στον αρχαίο κόσμο],
Harper & Row, 1981,
p./σ. 85.
«The Gnostics also identified Jehovah, the god of the Old Testament, as the demiurge and hostile to the supreme God. The Gnostics decried the Hebrew deity as a merciless, angry, and jealous god who severely chastised his people for minor affronts and showed no mercy or love. In general, the Gnostics rejected the Old Testament as a Jewish bid for theological monopoly.»
«Επίσης, οι Γνωστικοί προσδιόριζαν τον Ιεχωβά, τον θεό της Παλαιάς Διαθήκης, ως τον δημιουργό και εχθρό του υπέρτατου Θεού. Οι Γνωστικοί στηλίτευαν την εβραϊκή θεότητα ως ανελέητο, οργισμένο και φθονερό θεό ο οποίος τιμωρούσε αυστηρά το λαό του για μικρές προσβολές και ο οποίος δεν έδειχνε καθόλου έλεος και αγάπη. Εν γένει, οι Γνωστικοί απέρριπταν την Παλαιά Διαθήκη ως ιουδαϊκή απόπειρα θεολογικού μονοπωλίου».
* Nicholas Goodrick-Clarke,
The western esoteric traditions: a historical introduction
[Οι δυτικές εσωτεριστικές παραδόσεις: Ιστορική εισαγωγή],
Oxford University Press, 2008,
p./σ. 28.
No comments:
Post a Comment