"ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας" (James / Ιακ. 3:6): Siamakes' comments on it /Σχολιασμός υπό Σιαμάκη

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ

ΚΙ Ο ΚΟΣΜΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ

       Ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος στὴν πέμπτη ἀπὸ τὶς δώδεκα διδαχὲς τῆς Ἐπιστολῆς του, γράφοντας γιὰ τὴ γλῶσσα ἑφτὰ παραβολές, λέει στὴν τρίτη ἀπ̉ αὐτές (Ἰα 3, 6)˙ Ἰδοὺ ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει! καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας. οἱ μεταφρασταὶ τῆς Κ. Διαθήκης καταλαβαίνουν τὴν ἐδῶ λέξι κόσμος μὲ τὴ σημασία της ΄΄λαός΄΄, ΄΄ἀνθρωπότης΄΄, ΄΄ὄχλος΄΄, ΄΄ντουνιᾶς΄΄, ΄΄κόσμος΄΄, καὶ ΄΄κοσμάκης΄΄. παραθέτω τὶς μεταφράσεις των.

Ἰα 3, 6˙ Ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας.

Vulgata - Ἱερώνυμος	universitas iniquitatis
Γερμανικὴ - Λούθηρος	eine Welt voll Ungerechtigkeit
Γαλλική	le monde du mal
Ἱσπανική	un mundo de maldad
Ἰταλική	il mondo dell ̉ iniquità
Ἀγγλική (1611)	a world of iniquity
(1946)	an unrighteous world
Μάξιμος	ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας
Βάμβας	ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας
Τρεμπέλας	εἶναι ὁ κόσμος ὁλόκληρος καὶ πλῆθος πολὺ τῆς ἀδικίας
Δημητρόπουλος	ὁ κόσμος, ἤτοι τὸ ὄργανο τῆς ἀδικίας
Κολιτσάρας	κόσμος ὁλόκληρος ἀδικίας καὶ πάσης κακίας
Βέλλας καὶ Σια¹ [ΚΔΤΚ]	κόσμος κακίας
Ψαρουδάκης	ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας
Ἀγουρίδης καὶ Σια² [ΝΔΜ]	εἶναι ἕνας ὁλόκληρος κόσμος ἀδικίας
ΕΚΠΑ  [ΛΖ]	κόσμος ὁλόκληρος γιὰ τὸ κακό
Καραλῆς	ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας
Χιλιασταί [ΜΝΚ]	κόσμος ἀδικίας (woldiniquity)
Ἰωαννίδης	ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας
Φίλος	ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας
Σωτηρόπουλος	α’. ἡ μεγάλη καταστροφή β’. ἢ ἡ μεγάλη συμφορά γ’. ἢ ὁλόκληρος κόσμος καταστροφῆς
Καζανάκης	εἶναι ὁλόκληρος κόσμος γεμάτος ἀδικία.

__________________

1. Β. Βέλλας, Εὐ. Ἀντωνιάδης, Ἁ. Ἀλιβιζάτος, Γερ. Κονιδάρης.

2. Σ. Ἀγουρίδης, Γ. Γαλίτης, Ἰω. Καραβιδόπουλος, Ἰω. Γαλάνης, Β. Στογιάννος, Π. Βασιλειάδης, Β. Φόρης, Κ. Χιωτέλη.

       Ὁ Λατῖνος μοναχὸς Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τοὺς παπικοὺς θεωρεῖται ὡς ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς τέσσερες πιὸ σοφοὺς πνευματικοὺς καὶ ἁγίους πατέρες τῆς οἰκουμενικῆς ἐκκλησίας, τοὺς λεγομένους ΄΄διδασκάλους τῶν διδασκάλων΄΄ (doctoresdoctorum) καὶ μᾶλλον κι ἀπὸ τοὺς τέσσερες ὁ πρῶτος, μισοῦσε τὴ μετάφρασι τῶν Ἑβδομήκοντα καὶ τὴ λατινική της μετάφρασι ΄΄ἰταλικὴ΄΄ (itala) τόσο πολύ, πού, ἐκτὸς τοῦ ὅτι τὴν πολέμησε, ἔβαλε καὶ τὸν ἐχθρὸ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως Ἰουδαῖο ῥαββῖνο Βαρανίνα (Baranina), καὶ τοῦ ἔκανε μιὰ μετάφρασι τοῦ φθαρμένου ἤδη κατὰ τὸν Δ’ αἰῶνα ἑβραϊκοῦ - πρωτομασοριτικοῦ κειμένου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης σὲ κακὰ λατινικά, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Ἱερώνυμος γλωσσικῶς μόνο διαμόρφωσε σὲ κομψὰ λατινικά. καὶ φιλοδοξοῦσε νὰ ἐξαφανίσῃ τὴ μετάφρασι τῶν Ο’ καὶ νὰ ἐπιβάλῃ καὶ στοὺς ἑλληνογλώσσους Χριστιανοὺς μιὰ ἄλλη ἑλληνικὴ μετάφρασι τῆς Π. Διαθήκης καμωμένη ἀπὸ τὴ ΄΄δική του΄΄ λατινικὴ μετάφρασι τὴ λεγομένη σήμερα βουλγάτα (vulgata, δημοτική). ἔβαλε δὲ νὰ κάνῃ τὴν ἐκ βουλγάτας ἑλληνικὴ μετάφρασι κάποιος νεαρὸς φίλος του λεγόμενος Σωφρόνιος, γιὰ τὸν ὁποῖο λέει μὲ θαυμασμὸ καὶ λατρεία ὅτι εἶναι ἄνθρωπος ΄΄τῆς πιὸ ὑψηλῆς μορφώσεως, ποὺ ἀπὸ παιδὶ ἀκόμη συνέταξε Ἐγκώμιον εἰς τὴν Βηθλεέμ, καὶ τώρα τελευταία ἕνα περίφημο βιβλίο Περὶ ἀνατροπῆς τοῦ Σαράπιος˙ μέτεφρασε δὲ σὲ κομψὴ ἑλληνικὴ μικρὰ ἔργα μου…΄΄ (Vir. ill., 134). ὁ ἴδιος ὁ Ἱερώνυμος τροποποίησε σὲ κομψότερα λατινικὰ καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης τὴν παλιότερη λατινικὴ μετάφρασι itala, τὴν ὁποία κι ἐκτόπισε κι ἐξαφάνισε μὲ τὴ vulgata του. ἤθελε ὁπωσδήποτε ἡ ἐκκλησία ὅλης τῆς οἰκουμένης νὰ διαβάζῃ τὴ Βίβλο μόνο ἀπὸ τὸ χέρι του κι ἀπὸ τὸ φίλτρο τῆς κομψότητός του τῆς νοημοσύνης του καὶ τῆς ἀντιλήψεώς του˙ ἀκόμη καὶ οἱ ὁμιλοῦντες ὡς μητρικὴ γλῶσσα τους τὴν ἑλληνικὴ τοῦ ἀποστολικοῦ πρωτοτύπου τῆς Κ. Διαθήκης. φιλοδοξία κι αὐτή! τὴν Κ. Διαθήκη ὁ Ἱερώνυμος μετέφρασε λαθεμένα σὲ πάρα πολλὰ σημεῖα της, ἐπειδὴ δὲν ἤξερε καλὰ ἑλληνικά, τόσο καλὰ ὅσο τὰ ἑλληνικὰ τῶν ἀνωνύμων μεταφραστῶν τῆς itala, ὅπως τὸ ἀπέδειξα αὐτὸ στὴ διδακτορικὴ διατριβή μου ΄΄Ἱερωνύμου De viris illustribus΄΄, στὴν ὁποία ἐπισυνάπτω καὶ μιὰ ἀπὸ χειρογράφων κριτική μου ἔκδοσι αὐτοῦ τοῦ ἔργου του καὶ νεοελληνική μου μετάφρασι. κι ἐδῶ εἰδικὰ στὸ Ἰα 3, 6 μετέφρασε λαθεμένα τὸ κόσμος τῆς ἀδικίας ὡς universitasiniquitatis, καὶ ὅπως σ̉ ὅλες τὶς ἄλλες περιπτώσεις τῶν μεταφραστικῶν σφαλμάτων του, πῆρε κι ἐδῶ στὸ λαιμό του ὅλο τὸν παπικὸ κόσμο καὶ μέσῳ αὐτοῦ κι ὅλο τὸν προτεσταντικὸ κι ἀγγλικανικὸ καί γε τὸν ΄΄ὀρθόδοξο΄΄. διότι φυσικὰ οἱ Ἕλληνες μεταφρασταί, καθηγηταὶ τῶν πανεπιστημίων καὶ ἄλλοι θεολόγοι, τὸ λάθος αὐτὸ τοῦ Ἱερωνύμου παίρνουν ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους κι Ἀμερικανοὺς προτεστάντες δασκάλους των ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα.

       Ἡ μετάφρασι τοῦ χωρίου εἶναι ἁπλούστατη. κόσμος ἀπὸ τὸν Ὅμηρο μέχρι τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐπὶ 25 αἰῶνες, λέγεται στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ἡ εὐταξία (Ὅμηρος, Κ 472˙ Μ 85˙ γ 138) καὶ τὸ κόσμημα ἢ καὶ τὸ σύνολο τῶν κοσμημάτων (Ὅμηρος, Δ 145˙ Ξ 187˙ Βίβλος, Γε 2, 1˙ Ἰε 2, 12)˙ στὴν Π. Διαθήκη 30 φορὲς καὶ μόνο αὐτὴ ἡ σημασία, κόσμημα. ὁ μαθηματικὸς καὶ ἀστρονόμος Πυθαγόρας τὸν F’ π.Χ. αἰῶνα εἶπε πρῶτος κόσμον τὸν πανόμορφο ἔναστρο οὐρανό, δηλαδὴ τὸ σύμπαν (Διογένης Λαέρτιος 8, 48. Βίβλος, Δε 4, 19). καὶ στὴν Κ. Διαθήκη πρῶτα λέγεται κόσμος ἡ ὑφήλιος (Μθ 4, 8˙ Λκ 12, 30) κι ἔπειτα ὁ κοσμάκης, ἡ ἀνθρωπότης, ὁ λαός, ὁ ὄχλος (Μθ 13, 38˙ 18, 7˙ Ἰω 1, 10˙ Ῥω 3, 6). καὶ οἱ πέντε σημασίες, ὁμηρικὲς πυθαγόρειες βιβλικές, συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν μέχρι σήμερα (οἱ δυὸ ὁμηρικὲς μόνο στὴν καθαρεύουσα). ὑπάρχουν ὅμως τοῦ κόσμος - κόσμημα καὶ σήμερα στὴ δημοτικὴ παράγωγα ἐνεργά, ὅπως τὰ κοσμῶ κόσμημα διακοσμῶ διάκοσμος διακόσμησι διακοσμητὴς κλπ., ὥστε τὸ κόσμος ὡς κόσμημα νὰ μὴν εἶναι κι ἄγνωστο, καὶ μάλιστα στοὺς βιβλικούς, ὅταν στὴν Π. Διαθήκη, ὅπως εἶπα, αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη σημασία ποὺ ἔχει ἡ λέξι, ἐπαναλαμβανόμενη 30 φορές, ὑπάρχουν δὲ καὶ πλεῖστοι ἀκόμη ἄνθρωποι ποὺ καταλαβαίνουν τὴν καθαρεύουσα 100%, οἱ δὲ προεκτεθειμένοι μεταφρασταὶ κι ἑρμηνευταί, ὅσοι ζοῦν, τὴν καταλαβαίνουν ἁπαξάπαντες, ἀφοῦ ὅλοι τους τὶς πρῶτες ἐργασίες των τὶς ἔχουν γράψει σὲ καθαρεύουσα. ἐδῶ λοιπὸν στὸ χωρίο αὐτὸ τοῦ Ἰακώβου ἡ λέξι κόσμος λέγεται μὲ τὴ σημασία κόσμημα. ἡ φράσι τοῦ ἀποστόλου σημαίνει˙ ΄΄Ἡ γλῶσσα εἶναι φωτιά (φλόγα, φλόγινη γλῶσσα), τὸ κόσμημα τῆς ἀδικίας΄΄˙ ὅπως λέμε ἀλλιῶς ΄΄τὸ κερασάκι τῆς τούρτας΄΄, ἂν ὡς τούρτα ἐννοήσουμε τὴν ἀδικία, ΄΄τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀδικίας΄΄. θέλει νὰ πῇ ὁ ἀπόστολος ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀδικοπραγεῖ μὲν καὶ μὲ τὰ χέρια του καὶ μὲ τὸ βλέμμα του καὶ μὲ ἄλλα μέλη του, ἀλλὰ κυρίως ἀδικοπραγεῖ μὲ τὴ γλῶσσα του, μὲ τὸ λόγο του, ψευδόμενος καὶ λοιδορώντας καὶ βλασφημώντας καὶ συκοφαντώντας. ἡ γλῶσσα κόκκαλα δὲν ἔχει (ὅπως ἡ γροθιὰ καὶ τὸ πόδι ποὺ λακτίζει), καὶ κόκκαλα τσακίζει. δὲν χρειάζεται καμμιὰ ἀπολύτως ἀρχαιομάθεια καὶ λοιπὴ ἐπιστημονικὴ κατάρτισι, γιὰ νὰ καταλάβῃ κανεὶς αὐτὸ τὸ χωρίο˙ χρειάζεται μόνο κοινὴ λογική, μέσος βαθμὸς ἀντιλήψεως.

       Πολλὲς φορὲς κάθισα καὶ συλλογίστηκα γιατί οἱ μεταφρασταὶ τῆς Βίβλου, ὅλοι μαζὶ χωρὶς ἐξαίρεσι, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ λάθη τους τὰ ὀφειλόμενα σὲ ἐλλιπῆ γνῶσι τῆς γλώσσης τοῦ κειμένου ποὺ μεταφράζουν καὶ γενικῶς σὲ ἔλλειψι ἐπιστημονικῆς καταρτίσεως, γιατί δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν καὶ χωρία πολὺ ἁπλᾶ, ποὺ ἡ κατανόησί τους καὶ ἡ σωστὴ μετάφρασί τους δὲν χρειάζεται καμμιὰ ἀρχαιομάθεια καὶ καμμιὰ ἐπιστημονικὴ κατάρτισι, ἀλλὰ μόνο ἁπλῆ σκέψι ἀκόμη καὶ ἀγραμμάτου ἀνθρώπου; ἀσφαλῶς τὰ περισσότερα βιβλικὰ χωρία, ποὺ δὲν καταλαβαίνουν, εἶναι δύσκολα, μερικὰ τσακίζουν κόκκαλα, καὶ ἡ κατανόησί τους χρειάζεται ἄριστη ἐπιστημονικὴ κατάρτισι, ἀπόλυτη γνῶσι τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης, στὴν ὁποία εἶναι γραμμένα ἡ μετάφρασι τῶν Ο’ καὶ ἡ Κ. Διαθήκη, σὲ χρονικὸ βάθος χίλια χρόνια πρὶν καὶ χίλια χρόνια μετὰ ἀπ̉ αὐτές, καὶ μιὰ ἐπίσης καλὴ γνῶσι τόσο τῆς βιβλικῆς ἑβραϊκῆς ὅσο καὶ τῆς λατινικῆς γλώσσης˙ διότι τὰ βιβλικὰ κείμενα εἶναι σὲ γλῶσσα ἀρχαία ἑλληνικὴ κατάφορτη ἀπὸ λέξεις καὶ ἐκφράσεις ἑβραϊκὲς (καὶ στὶς δυὸ Διαθῆκες) καὶ λατινικὲς (στὴ μία μόνο). οὐ παντὸς ἀνδρὸς τὸ κατανοῆσαι καὶ μεταφράσαι τὴν Βίβλον. τὸ ὅτι ὅμως οἱ ἀποτυχημένοι μεταφρασταὶ δὲν καταλαβαίνουν ἁπλὲς φράσεις ὅπως τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ χριστοῦ (Ἑβ 11, 26), πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος (Β’ Τι 3, 16), καὶ ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας (Ἰα 3, 6) εἶναι ἀκατανόητο κι ἀφήνει κατάπληκτο κάθε λογικὸ ἄνθρωπο ἔστω κι ὀλιγογράμματο. γιατί δὲν καταλαβαίνουν τόσο ἁπλὲς φράσεις, οἱ ὁποῖες δὲν χρειάζονται καμμιὰ ἀρχαιογνωσία καὶ καμμιὰ ἀπολύτως μόρφωσι; τί ἔχουν πάθει;

       Δὲν μ̉ ἀπασχολοῦν οἱ μετὰ τὸ 1611 (ἀγγλικὴ μετάφρασι) μεταφρασταί, δηλαδὴ οἱ ἀπὸ τὸν Μάξιμο Καλλιουπολίτη (1638) κι ἔπειτα, οἱ ὁποῖοι, ἔχοντας γιὰ τυφλοσύρτη τοὺς τυφλοὺς προτεστάντες, ΄΄κουκιὰ ἔφαγαν, κουκιὰ μαρτυρᾶνε΄΄. ἀπὸ δῶ καὶ κάτω ἀναφέρομαι μόνο στοὺς μέχρι τὸ 1611. γιατί δὲν ἔπιασαν τὸ σωστὸ νόημα καὶ δὲν μετέφρασαν σωστὰ σὲ χωρία σὰν τὰ τρία ποὺ ἀράδιασα, ἐνῷ αὐτὰ ἦταν τόσο ἁπλᾶ; μετὰ ἀπὸ πολλὴ σκέψι κατέληξα στὸ συμπέρασμα˙ ἦταν ὅλοι τους περιωρισμένης νοημοσύνης καὶ ἀντιλήψεως˙ ἦταν τελείως ἀκατάλληλοι γιὰ τὸ ἔργο τῆς μεταφράσεως τὸ ὁποῖο ἀνέλαβαν. ἰσχύει γι̉ αὐτοὺς ἡ παροιμία ΄΄Βάλε τὸν πόλο μάγειρα νὰ σοῦ μαγειρέψῃ σπατά΄΄. δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐξήγησι τοῦ φαινομένου. δυστυχῶς μὲ τὴ μετάφρασι καὶ γενικώτερα τὴν ἑρμηνεία τῆς Βίβλου ἀπὸ τὸ 400 κι ἔπειτα, θέλω νὰ πῶ μετὰ τὸν Ἰωάννη τὸ Χρυσόστομο, δὲν ἀσχολήθηκαν ἄνθρωποι μὲ μυαλὸ πρώτης διαλογῆς καὶ δευτέρας καὶ τρίτης, ἀλλ̉ ἀπὸ κεῖ καὶ κάτω. μετὰ δὲ τὴν ἐμφάνισι τῆς τυπογραφίας, ποὺ δρομολόγησε τὸ ἅλμα τῆς ἐπιστημονικῆς καὶ βιομηχανικῆς προόδου, καὶ ἰδίως μετὰ τὸ 1800 περίπου, οἱ λεγόμενες θετικὲς ἐπιστῆμες ἀπορρόφησαν ὅλα τὰ μεγάλα καὶ τὰ μέσα μυαλὰ καὶ κυριολεκτικῶς τὰ σάρωσαν καὶ τ̉ ἀποστράγγισαν. ἔκαναν δὲ καὶ τὰ μεγάλα μυαλὰ τὴ βλάσφημη βλακεία νὰ γυρίσουν τὴν πλάτη στὸ θεὸ καὶ τὴ Βίβλο καὶ νὰ προσηλωθοῦν καὶ νὰ κολλήσουν στὴν ὕλη σὰ μῦγες στὸ μέλι.

Κωνσταντίνος Σιαμάκης, Μελέτες 4 (2008)

 

##