Ιωάννης Δ. Καραβιδόπουλος, «Ο άνθρωπος κατά την Καινήν Διαθήκην», στο: Απόψεις χριστιανικής ανθρωπολογίας (Σεμινάριον Θεολόγων Θεσσαλονίκης), Θεσσαλονίκη 1970, σ. 30 [25-45]. Αναδημοσιεύθηκε, επίσης, στο έργο του ιδίου: Μελέτες Ερμηνείας και Θεολογίας της Καινής Διαθήκης, εκδ. Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1990, σ. 130 [126-152]. |
μια απόπειρα επιστημονικής προσέγγισης της ανθρώπινης θρησκευτικότητας
an attempt for a scientific approach of the human religiosity
"Sedulo curavi humanas actiones non ridere, non lugere, neque detestari, sed intelligere"
(Spinoza, Tractatus Politicus 1:4)
.
Sunday, September 9, 2012
Σπάνιας σαφήνειας ορισμός
της Βιβλικής έννοιας της ανθρώπινης ψυχής
από τον Ι. Καραβιδόπουλο /
A definition of rare clarity
of the Biblical notion of human soul
by J. Karavidopoulos
της Βιβλικής έννοιας της ανθρώπινης ψυχής
από τον Ι. Καραβιδόπουλο /
A definition of rare clarity
of the Biblical notion of human soul
by J. Karavidopoulos
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Μολονότι αρκετοί θεωρούν ότι το Ματθαίος 10:28 είναι εξαίρεση στη χρήση του όρου "ψυχή" στην ΚΔ, μια προσεκτική εξέταση μπορεί να πείσει περί του αντιθέτου.
Καταρχάς, το εν λόγω Ευαγγέλιο απευθυνόταν σε Εβραίους (πιθανότατα γραμμένο αρχικά στα Εβραϊκά), οπότε είναι λογικό να εικάσουμε ότι υπήρχαν λιγότεροι λόγοι παρεξήγησης της ορολογίας.
Το ζεύγος "ψυχή-σώμα" ξαναεμφανίζεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, δείχνοντας με σαφήνεια ότι δεν πρόκειται για δυιστική ορολογία:
Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; (Ματ 6:25)
Εδώ αναντίρρητα η "ψυχή" σημαίνει τη "ζωή" που συντηρείται με φαγητό και όχι κάποια άυλη ουσία.—Βλ. 2 Μακκαβαίων 7:37.
Το ότι έτσι έχουν τα πράγματα βεβαιώνει ο Λουκάς (12:4), στην παράλληλη αφήγηση.
Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου, μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν.
Εν προκειμένω ο Λουκάς επιλέγει να μη χρησιμοποιήσει καθόλου τη λέξη "ψυχή".
Και για να μην αρχίσουν διάφοροι ευφάνταστοι να ισχυρίζονται ότι η "εμβολή εις γέεναν", που αναφέρει ο Λουκάς, υποδηλώνει την μεταθάνατον "ψυχική" τιμωρία, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι σε όλα τα Ευαγγέλια είναι παραπάνω από σαφές πως η γέεννα είναι ο σκουπιδότοπος της Ιερουσαλήμ, κλασικό βιβλικό σύμβολο τιμωρίας και θανάτωσης (βλ. Ιερεμίας 19), όπου καταλήγουν συμβολικά τα σώματα των αμετανόητων αμαρτωλών (Ματ 5:29, 30).
Ως εκ τούτου, ο Λουκάς περιγράφει την εικόνα στην οποία αφού έχει θανατωθεί/εκτελεστεί ο αμαρτωλός, ύστερα ο Θεός ρίχνει το σώμα του στον σκουπιδότοπο.
Σας ευχαριστώ για τον κατατοπιστικό σχολιασμό σας, ιδιαίτερα αναφορικά με το Ματ 10:28.
Post a Comment