Taras Khomych, "Luther's Assertio: A preliminary assessment of the reformer's relationship to patristic" In: / Στο: Annali di storia dell'esegesi (ASE), 28/1 (2011), p./σ. 360 [351-363]. |
Αφού αναγνώρισε την σαφήνεια των Γραφών, ο Λούθηρος επιστρέφει στο ζήτημα των πατερικών ερμηνειών της Βίβλου. Αναφέρει ότι τα συγγράμματα των Πατέρων, όπως συμβαίνει αντίστοιχα με οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου, θα πρέπει να κρίνονται από την Γραφή και όχι το αντίστροφο. Κατόπιν τονίζει ότι οι Πατέρες συνήθως αναφέρονταν στη Βίβλο για να επιβεβαιώσουν τις δηλώσεις τους. Αν ήταν τα πατερικά συγγράμματα πιο κατανοητά απ' ό,τι οι Γραφές, οι Πατέρες δεν θα υπήρχε ανάγκη να επικαλούνται τη Βίβλο για να επιβεβαιώσουν και να διευκρινήσουν τις σκέψεις του. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στον Λούθηρο να συμπεράνει ότι οι εκκλησιαστικοί πατέρες θεωρούσαν τη Γραφή ως το υπέρτατο σημείο αναφοράς. Αναρωτιέται γιατί θα πρέπει να ερμηνεύουμε τη Βίβλο, η οποία είναι σαφής αφ' εαυτού της, με τη βοήθεια πιο συσκοτισμένων πατερικών συγγραμμάτων, εφόσον οι ίδιοι οι πατέρες έκαναν το ακριβώς αντίθετο."Non ergo hoc est elucidare sapientiam, de quo gloriantur, multa patrum dicta congerere et ex iis scripturam intellectam praesumere, sed e scriptura intelligentia relata et per sui solius collationem elucidata illorum dicta iudicare. "Εφόσον η Γραφή περιέχει την ολότητα της σοφίας, δεν θα πρέπει να επιβεβαιώνεται από άλλα συγγράμματα. Αντιθέτως, τα συγγράμματα των ανθρώπων θα πρέπει να επικυρώνονται από τη Γραφή.
No comments:
Post a Comment