«Neminem decet in pessimae obscaenorum hominum sectae locis, qui vocantur Pauliciani, diversari, illisve adhaerere, aut eos alloqui, aut ad invicem visitari ; sed ab illis omnino recedere, eos execrari, et odio prosequi; quoniam filii Satanae sunt, aeternique ignis fomites, atque abalienati ab amore voluntatis Creatoris. Quod si quis illis adhaeserit, et dilectionem atque amicitiam cum iisdem fecerit, iste omnino puniendus est, gravique poena est plectendus, donee resipuerit, atque in fide convaluerit. Sin autem recidivus in id fuerit deprehensus, hunc praecipimus penitus excommunicari, et foras, ceu pestem, ex Ecclesiae Christi membris eiici, ne radix amaritudinis sursum germinans impediat, et per Want inqitinentur multi».
[«Ουδείς επιτρέπεται να ευρεθή εις τα μέρη της κακίστης αιρέσεως των διεφθαρμένων ανθρώπων, οι οποίοι ονομάζονται Παυλικιανοί ούτε να προσκολληθή προς αυτούς, ούτε να ομιλήση προς αυτούς, ούτε ν' ανταλλάξη επισκέψεις μετ' αυτών. Αλλά οφείλετε ν' αποχωρήτε απ' αυτών κατά πάντα τρόπον, να καταράσθε αυτούς και να τους καταδιώκετε με μίσος. Διότι είνε υιοί του Σατανά, ύλη καύσιμος δια το αιώνιον πυρ και απεξενωμένοι της αγάπης του θείου θελήματος. Και αν κανείς συναναστρέφεται μετ' αυτών και γίνεται φίλος μετ' αυτών, θα τιμωρηθή παντοιοτρόπως δι' αυστηρών ποινών μέχρις ότου μετανοήση και στερεωθή εις την πίστιν. Εαν εν τούτοις συλληφθή περιπίπτων εκ νέου εις την αίρεσιν, εντελλόμεθα ν' αφορισθή παρευθύς και να αποβληθή ως πανώλης εκ της εκκλησίας του Χριστού, ίνα μη "η ρίζα της πικρίας απλωθή και εκβλαστήση και δι' αυτής πολλοί απολεσθούν"».]
(μεταφρ. Ιωάννης Ε. Αναστασίου, Οι Παυλικιανοί Η Ιστορία και η Διδασκαλία των, Εταιρεία Θρακικών Μελετών (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 1954), Αθήνα 1959, σσ. 41, 42)
32th canon of the Synod of Twin (Ararat, 719),
seat of the Armenian patriarch/Catholicos John of Otzun /
32ος κανόνας της Συνόδου του Ντοβίν (Αραράτ, 719),
έδρα του πατριάρχη/καθολικού Αρμενίας Ιωάννη Οτζούν.
See/Βλέπε:
* Frederick Cornwallis Conybeare,
The Key of Truth, a manual of the Paulician church of Armenia,
1898, p./σ. 152. [English/Αγγλικά, PDF]
Foto/Φωτο: The persecution of Paulicians [Ο διωγμός των Παυλικιανών]. Miniature of the Madrid manuscript of Johannes Scylitzes/Μινιατούρα από χειρόγραφο του Ιωάννη Σκυλίτζη, Μαδρίτη (12th C/12ος αιώνας), fol./φύλλο 69. © copyrights Biblioteca Nacional, Madrid.
3 comments:
Καταρχάς, είναι μεγάλη παράλειψη που δεν αναφέρεις ότι ο Ναρσής Γ΄ ήταν μονοφυσίτης.
Επίσης, δεν αναφέρεις ούτε το γεγονός πως για να αντιμετωπίσουν τον Ναρσή, συμμάχησαν με τους Άραβες και ως συνεργάτες τους μπήκαν για πρώτη φορά στο Βυζάντιο. Κατά συνέπεια, το πρώτο κυνήγι τους ήταν αναπόφευκτο.
Πέρα από το γεγονός ότι ως μανιχαίοι είχαν τεράστια προϊστορία προδοσίας κατά του κράτους από καθαρά θρησκευτικά κίνητρα.
Επίσης, δεν κάνεις τον κόπο ν' αναφέρεις πόσες σφαγές διέπραξαν οι Παυλικιανοί κατά των βυζαντινών από την εποχή που συμμάχησαν με τους Αυτοκράτορες της πρώτης Εικονομαχίας που τους προστάτεψαν, μέχρι την εποχή του Θεοφίλου, σε σημείο που μέχρι και οι Εικονομάχοι της δεύτερης περιόδου να τους πολεμήσουν εξαιτίας των καταστροφών που προκαλούσαν.
Δεν είναι όμως δυνατόν να διαβάζουμε σε όλα τα blog τα ίδια παραμύθια. Ακόμα και ο Αναστασίου που επικαλείσαι, αναφέρει τις σφαγές επί Σέργιου άσχετα αν τις υποβαθμίζει. Ο Σικελιώτης όμως δεν τις υποβαθμίζει καθόλου.
Οπότε φίλε μου, με την τακτική σου, δεν γράφεται η ιστορία αλλά μόνο χαμηλού επιπέδου λαϊκισμός.
Και αυτό, πίστεψέ με, το έχουμε πλέον μπουχτίσει. Δεν χρειαζόμαστε άλλους Λιακόπουλους.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Παρακαλώ, να είστε πάντα καλά.
Post a Comment