Η οντοθεολογία που επιβλήθηκε στο Βιβλικό κείμενο από τη μετάφραση των Ο' /The ontotheology superimposed on the Bible text by Septuagint

Alfred Jäger,
“The living God and the endangered reality of life”,
in/στο:
Orrin F. Summerell,
The Otherness of God
[Η Ετερότητα του Θεού],

The University Press of Virginia, 1998,
p./σ. 245.

Η περίφημη περικοπή «Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν» [κυριολ. αγγλ. «Είμαι αυτός που είμαι»] (Εξ. 3:14) δεν έχει καμία σχέση με την οντολογία. [...] Η μετάφραση αυτής της περικοπής στην Εβδομήκοντα, όμως, αποτέλεσε τη δίοδο για να εισαχθεί η ελληνική μεταφυσική στην κατανόηση του Βιβλικού κειμένου.

Jean-Luc Marion,
God Without Being: Hors-Texte,
[Ο Θεός χωρίς Είναι: Εκτός κειμένου],
University of Chicago Press, 1995,
p./σ. 73.

Το εβραϊκό ρήμα χαγιάχ δεν επαρκεί ώστε να εισαχθεί η έννοια τού «Είναι»· ιστορικά, η μετάβαση από τη βιβλική καταγραφή στην νοητική [ή, εννοιολογική] διένεξη μεταξύ φιλοσόφων και θεολόγων βασίζεται στη μετάφραση της Εβδομήκοντα: Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν. Αυτή η μετάφραση αντικαθιστά μια κλιτή μορφή, μια ενεστωτική εξακολούθηση για κάτι ανολοκλήρωτο με μια μετοχή, [δηλ.] ὁ ὤν· με λίγα λόγια, μια ενέργεια μπορεί να γίνει ιδίωμα, ακόμη δε και όνομα.