Το γνωστό ερώτημα «τις εστίν μου ο πλησίον» (Λουκά 10, 25-37) τίθεται με ιδιαίτερη ενάργεια στην εποχή μας. Πολλές φορές θεωρούμε ότι συνέβη κάποτε στην Ιουδαία, αφορά τους άλλους, τους Σαμαρείτες, και παραμένουμε πρόθυμοι ακροατές του ευαγγελικού λόγου της Κυριακής. Αντίθετα, στην πράξη, όταν ο ξένος είναι κοντά μας, ενεργοποιούνται διάφορα αντανακλαστικά, κάθε άλλο παρά εκκλησιαστικά, και προβάλλονται ανασφάλειες και φοβίες κάθε είδους: φοβίες για την απώλεια της εθνικής και της πολιτισμικής μας ταυτότητας, φοβίες για την απώλεια της καθαρότητας του αίματος, του έθνους, ή του γένους. Η χριστιανική - εκκλησιαστική μας ταυτότητα επικαλύπτεται από την εθνική, τη γλωσσική, την πολιτισμική. Δεν λειτουργούμε ως εκκλησιαστικό αλλά ως εθνικό σώμα.
* Νίκη Παπαγεωργίου,
«Μετανάστες: Κοινωνικές και Θεολογικές διαστάσεις» στο Ξενοφοβία και Φιλαδελφία κατά τον Απόστολο Παύλο»,
Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου, (Βέροια, 26-28 Ιουνίου 2008),
Βέροια 2008, σσ. 241-254.
[Ελληνικά/Greek, DOC]
No comments:
Post a Comment