Η τραγική καρικατούρα & το ιστορικό αίσχος του «εγκλήματος» του προσηλυτισμού: Το εκτρωματικό απομεινάρι της βυζαντινίστικης συνεύρεσης του Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, που δεν τόλμησε να αγγίξει επί 75 χρόνια η εγχώρια νομολογία /The 75-years disgraceful dictatorial-religious orientingGreek law about proselytism

Νεολαία του Καθεστώτος Μεταξά /
Metaxa's regime youths

Προσηλυτισμός. Το Σύνταγμα ρητά προβλέπει ότι ο προσηλυτισμός απαγορεύεται (άρθ. 13 § 2 εδ. γ' Συντ.), υπέρ ή κατά οποιασδήποτε θρησκείας. Σύμφωνα με την ειδική ποινική νομοθεσία (άρθ. 4 § 2 Α.Ν. 1363/1938, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθ. 2 Α.Ν. 1672/1939), προσηλυτισμός είναι η άμεση ή έμμεση προσπάθεια διεισδύσεως στη θρησκευτική συνείδηση του άλλου και με σκοπό τη μεταβολή της, 'ιδίως' όταν τούτο γίνεται με τη χρήση κάθε μορφής παροχών ή υποσχέσεων, με μέσα απατηλά ή με κατάχρηση της απειρίας ή εμπιστοσύνης του άλλου, ή με εκμετάλλευση της ανάγκης και της πνευματικής του αδυναμίας.

Ως προσηλυτισμός δεν μπορεί να θεωρηθεί η διάδοση των θρησκευτικών πεποιθήσεων με συναθροίσεις, κηρύγματα ή ιεραποστολή, ούτε η πώληση, αποστολή ή η απλή διανομή εντύπων και διαφημιστικών φυλλαδίων, εφόσον τα ανωτέρω δεν επιχειρούνται με τα πιο πάνω αθέμιτα μέσα.

Το έγκλημα του προσηλυτισμού τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Επιπλέον, επιβάλλονται ως παρεπόμενες κυρώσεις η αστυνομική επιτήρηση, αν ο δράστης είναι Έλληνας, και η απέλαση, εάν ο δράστης είναι αλλοδαπός. Για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του προσηλυτισμού δεν απαιτείται να επιτεύχθηκε πράγματι ο επιδιωκόμενος σκοπός του δράστη ή να ήταν πρόσφορα τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη του εγκληματικού σκοπού (έγκλημα τυπικό).

* Κωνσταντίνος Γ. Παπαγεωργίου,
Εκκλησιαστικό δίκαιο: Θεωρία και νομολογία,
εκδ. Μπαρμπουνάκη, 2013,
σσ. 155-157.