The non-Biblical dogma of the Hellenistic Judaism of the immortality of the soul /Το μη Βιβλικό δόγμα του ελληνιστικού ιουδαϊσμού της αθανασίας της ψυχής

Luca Signorelli,
Resurrection of the Flesh (1499-1502),
Chapel of San Brizio, Duomo, Orvieto.

Από τους προγενέστερούς τους, λοιπόν, οι ταλμουδιστές ραβίνοι κληρονόμησαν δύο δόγματα σχετικά με την μετά θάνατον ζωή: Το πρώτο δίδασκε ότι κάποια στιγμή μετά τον θάνατο, ο Θεός πρόκειται να εγείρει το σώμα από τον τάφο. Το δεύτερο δίδασκε ότι, κατά τον θάνατο, το σώμα αποσυντίθεται και επιστρέφει στο χώμα, αλλά η ψυχή αφήνει το σώμα και ζει αιώνια. Το πρώτο, αγνώστου προελεύσεως, στοιχειοθετείται με τρία βιβλικά αποσπάσματα. Το δεύτερο, το οποίο προήλθε από την ελληνική σκέψη, δεν υφίσταται στην Αγία Γραφή.

Neil Gillman,
The Death of Death:
Resurrection and Immortality in Jewish Thought,
[O Θάνατος του Θανάτου:
Η Ανάσταση και η Αθανασία στην Ιουδαϊκή Σκέψη]
Woodstock, VA: Jewish Lights, 1997,
pp./σσ. 134, 135.



The “three biblical texts” are
Dan 12:1–3; Isa 26:19; and Ezek 37:1–14. /

Τα “τρία βιβλικά αποσπάσματα” είναι
τα εδ. Δανιήλ 12:1–3, Ησαΐας 26:19 και Ιεζεκιήλ 37:1–14.

*