What is the identity of the “spirits in prison” of 1 Peter 3:19, 20? /Ποια είναι η ταυτότητα των “πνευμάτων στη φυλακή” των εδ. 1 Πέτρου 3:19, 20;

¹⁹ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασιν πορευθεὶς ἐκήρυξεν ²⁰ἀπειθήσασίν ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ εἰς ἣν ὀλίγοι, τοῦτ’ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι’ ὕδατος. (²⁸NA)

¹⁹in which also he went and preached unto the spirits in prison, ²⁰which aforetime were disobedient, when the longsuffering of God waited in the days of Noah, while the ark was a preparing, wherein few, that is, eight souls, were saved through water. (ERV)

¹⁹Σε αυτή την κατάσταση επίσης πήγε και κήρυξε στα πνεύματα στη φυλακή, ²⁰τα οποία κάποτε είχαν γίνει ανυπάκουα όταν η υπομονή του Θεού περίμενε στις ημέρες του Νώε, ενώ κατασκευαζόταν η κιβωτός, μέσα στην οποία λίγοι άνθρωποι, συγκεκριμένα, οχτώ ψυχές, πέρασαν με ασφάλεια μέσα από το νερό. (ΜΝΚ)


— 1 Peter / 1 Πέτρου 3:19, 20.

The identification of the πνεύμασιν, along with the timing and purpose of the proclamation to them, are key interpretative issues in this difficult passage. Dalton (1989, 25–66) summarizes the history of interpretation, identifying the three major views: (1) The spirits are souls of human beings who died during the days of Noah to whom Christ made proclamation during the period between his death and resurrection in the realm of the dead, either (a) to convert them, (b) to announce good news to those who had been converted before their death, or (c) to condemn them; (2) The spirits are sinful human beings from the days of Noah to whom, when they were alive, the preincarnate Christ made proclamation through the person of Noah; or (3) The spirits are demonic spirits to whom Christ proclaimed his victory either (a) between his death and resurrection, or (b) during his ascension to heaven. Option (3b), argued persuasively by Dalton (1989), has approached the status of a near consensus among recent commentators and is the view also adopted here. Πνεῦμα is seldom used in the plural of human spirits, and never so without additional modification (Heb 12:23; perhaps also 1 Cor 14:32; Rev 22:6). Rather, the over thirty plural uses of πνεῦμα in the NT typically refer to angelic (usually demonic) beings (e.g., Matt 8:16; 12:45; Luke 10:20). An especially helpful starting point to this challenging text is the essay by France. For a summary of the history of interpretation and recent scholarly literature, see further Dubis (2006, 220–21).


(3) Τα πνεύματα είναι δαιμονικά πνεύματα στα οποία ο Χριστός διακήρυξε τον θρίαμβό του είτε (α) μεταξύ του θανάτου και της ανάστασής του, είτε (β) κατά την ανάληψή του στον ουρανό. Η περίπτωση (3β), την οποία υποστήριξε πειστικά ο Dalton (1989), έχει φτάσει να είναι σχεδόν ομόφωνα αποδεκτή μεταξύ των νεότερων σχολιολόγων και αποτελεί επίσης τη θέση που υιοθετείται εδώ.


* 1 Peter: A Handbook on the Greek Text
(Baylor Handbook on the Greek New Testament),
Martin M. Culy (gen. ed.), Mark Dubis (ed.),
Baylor University Press, 2010,
p./σ. 118.

Apocryphal NT literature: / Απόκρυφη γραμματεία της ΚΔ:

³⁸ἰδόντες οὖν οἱ στρατιῶται ἐκεῖνοι ἐξύπνισαν τὸν κεντυρίωνα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους, (παρῆσαν γὰρ καὶ αὐτοὶ φυλάσσοντες)· ³⁹καὶ ἐξηγουμένων αὐτῶν ἃ εἶδον, πάλιν ὁρῶσιν ἐξελθόντες ἀπὸ τοῦ τάφου τρεῖς ἄνδρας, καὶ τοὺς δύο τὸν ἕνα ὑπορθοῦντας, καὶ σταυρὸν ἀκολουθοῦντα αὐτοῖς· ⁴⁰καὶ τῶν μὲν δύο τὴν κεφαλὴν χωροῦσαν μέχρι τοῦ οὐρανοῦ, τοῦ δὲ χειραγωγουμένου ὑπ᾿ αὐτῶν ὑπερβαίνουσαν τοὺς οὐρανούς. ⁴¹καὶ φωνῆς ἤκουον ἐκ τῶν οὐρανῶν λεγούσης· Ἐκήρυξας τοῖς κοιμωμένοις· ⁴²καὶ ὑπακοὴ ἠκούετο ἀπὸ τοῦ σταυροῦ ὅτι Ναί.

³⁸And so those soldiers, having seen, awakened the centurion and the elders (for they too were present, safeguarding). ³⁹And while they were relating what they had seen, again they see three males who have come out from they sepulcher, with the two supporting the other one, and a cross following them, ⁴⁰and the head of the two reaching unto heaven, but that of the one being led out by a hand by them going beyond the heavens. ⁴¹And they were hearing a voice from the heavens saying, 'Have you made proclamation to the fallen-asleep?' ⁴²And an obeisance was heard from the cross, 'Yes.'
(Transl. by Raymond Brown)

³⁸Όταν λοιπόν οι στρατιώτες τα είδαν αυτά, ξύπνησαν τον εκατόνταρχο και τους πρεσβυτέρους· γιατί κι αυτοί επίσης φύλαγαν τον τάφο. ³⁹Και ενώ αφηγούνταν αυτά που είδαν, βλέπουν πάλι να βγαίνουν από τον τάφο τρεις άνδρες· οι δύο από αυτούς υποβαστούσαν τον ένα και τους ακολουθούσε ένας σταυρός. ⁴⁰Των μεν δύο το κεφάλι έφτανε ως τον ουρανό, ενώ του άλλου που τον οδηγούσαν το κεφάλι ξεπερνούσε τους ουρανούς. ⁴¹Άκουσαν και μια φωνή από τον ουρανό να λέει: “Κήρυξες στους κοιμωμένους;” ⁴²Και από το σταυρό ακούστηκε η απάντηση: “Ναι”.
(Μετάφρ. Ιωάννης Καραβιδόπουλος)

— Gospel of Peter [non-canonical Gospel, 2nd cent. CE] /
Ευαγγέλιο Πέτρου [μη κανονικό Ευαγγέλιο, 2ος αι. Κ.Χ.] 10:38–42.

Βασίλειος Στογιάννος,
Πρώτη Επιστολή Πέτρου (2003),
σ. 350.