Άγγελος, τάγμα Χερουβίμ, 'ς τες πόρτες εμποδίζει,
την Εύαν και πρωτόπλαστον απόξω τους σφαλίζει.
Επήραν την απόφασιν Αδάμος με την Εύα,
και ενάντιον της παράδεισος εκάτζασιν και κλαίγα.
Καθίζει Αδάμ ο θλιβερός και βαραναστενάζει,
και από ψυχής ωδύρετο, δριμειάν φωνήν φωνάζει.
Παράδεισε αγιώτατε, δια μέναν φυτεμένος,
και δια της Εύας την βουλήν απόξω σφαλισμένος.
Σηκώνουνται, μισεύγουσιν, παγαίνουν την οδόν τως,
ξυπόλυτοι και ολόγδυμνοι περιπατούν 'ς το γόν τως (sic).
Σκότος δεν είδασιν ποτέ, είχασιν πάντα μέρα,
ο ήλιος εβασίλευσεν, πλακώνει τους εσπέρα.
Και φθάνουν τους τα σκοτεινά, θαμπώνεται το φως τως·
κοντεύγουνται τα γόνατα, χάνεται η οδός τως.
Πιστεύοντας ποτέ 'ς αυτούς να μη ανατέλλη ημέρα,
μα να 'ναι πάντα σκοτεινά και να κρατή εσπέρα.
Κ' εις μιόν ο τρισκατάρατος, άκου το τι των κάμνει,
ο διάβολος ο φθονερός εις πλάνος πώς τους βάνει.
Λέγει τως τί μου τάσσετε, κ' εγώ να σας ξεδράμω,
ήλιον και φως ωραιότατον και μέραν να σας κάμω;
Και αυτοί ωλιγοψυχήσασιν, χειρόγραφον του κάμνουν,
(εί)τια λογής του τάξασιν, λέγουν και αναθιβάνουν.
Ημείς και ολα τα τέκνα μας με σέναν να κρατούμεν,
κ' εις ει τι μας ει θες ειπείν, ουδέ ποσώς να βγούμεν.
Κ' η νύκτα κείνη επέρασεν, κ' ήλθεν η άλλη μέρα,
και πάλιν κείνη επέρασεν, κ' ήλθεν η άλλη εσπέρα.
Και Αδάμ πάλιν γελάστηκεν δεύτερον με την Εύα,
το στήθος τως εδέρνασιν, φαρμακεμένα κλαίγα.
την Εύαν και πρωτόπλαστον απόξω τους σφαλίζει.
Επήραν την απόφασιν Αδάμος με την Εύα,
και ενάντιον της παράδεισος εκάτζασιν και κλαίγα.
Καθίζει Αδάμ ο θλιβερός και βαραναστενάζει,
και από ψυχής ωδύρετο, δριμειάν φωνήν φωνάζει.
Παράδεισε αγιώτατε, δια μέναν φυτεμένος,
και δια της Εύας την βουλήν απόξω σφαλισμένος.
Σηκώνουνται, μισεύγουσιν, παγαίνουν την οδόν τως,
ξυπόλυτοι και ολόγδυμνοι περιπατούν 'ς το γόν τως (sic).
Σκότος δεν είδασιν ποτέ, είχασιν πάντα μέρα,
ο ήλιος εβασίλευσεν, πλακώνει τους εσπέρα.
Και φθάνουν τους τα σκοτεινά, θαμπώνεται το φως τως·
κοντεύγουνται τα γόνατα, χάνεται η οδός τως.
Πιστεύοντας ποτέ 'ς αυτούς να μη ανατέλλη ημέρα,
μα να 'ναι πάντα σκοτεινά και να κρατή εσπέρα.
Κ' εις μιόν ο τρισκατάρατος, άκου το τι των κάμνει,
ο διάβολος ο φθονερός εις πλάνος πώς τους βάνει.
Λέγει τως τί μου τάσσετε, κ' εγώ να σας ξεδράμω,
ήλιον και φως ωραιότατον και μέραν να σας κάμω;
Και αυτοί ωλιγοψυχήσασιν, χειρόγραφον του κάμνουν,
(εί)τια λογής του τάξασιν, λέγουν και αναθιβάνουν.
Ημείς και ολα τα τέκνα μας με σέναν να κρατούμεν,
κ' εις ει τι μας ει θες ειπείν, ουδέ ποσώς να βγούμεν.
Κ' η νύκτα κείνη επέρασεν, κ' ήλθεν η άλλη μέρα,
και πάλιν κείνη επέρασεν, κ' ήλθεν η άλλη εσπέρα.
Και Αδάμ πάλιν γελάστηκεν δεύτερον με την Εύα,
το στήθος τως εδέρνασιν, φαρμακεμένα κλαίγα.
Γεώργιος Χούμνος, Η κοσμογέννησις
[An angel from the Cherubim stood at the gates on guard:
Behind Eve and the first of men the gates were shut and barred.
Such was the sentence laid on them, a sentence duly kept:
Before the door of Paradise they sat them down and wept.
As Adam sat, in misery he drew full many a groan
Deep from his inmost heart, and thus he did his fate bemoan:
'O Paradise, O Paradise, planted for mine own sake,
From thee, because of my wife's sin, I must departure take.'
They rise, and then pursue their way all naked as they are,
And as they walked the savage ground their unshod feet did mar.
Darkness they never yet had seen, day had been over all,
Now the sun sinks behind the west, and shades of evening fall. ...]
Behind Eve and the first of men the gates were shut and barred.
Such was the sentence laid on them, a sentence duly kept:
Before the door of Paradise they sat them down and wept.
As Adam sat, in misery he drew full many a groan
Deep from his inmost heart, and thus he did his fate bemoan:
'O Paradise, O Paradise, planted for mine own sake,
From thee, because of my wife's sin, I must departure take.'
They rise, and then pursue their way all naked as they are,
And as they walked the savage ground their unshod feet did mar.
Darkness they never yet had seen, day had been over all,
Now the sun sinks behind the west, and shades of evening fall. ...]
Source/Πηγή:
* F. H. Marshall,
Old testament legends from a Greek poem on Genesis and Exodos by Georgios Chumnos edited with Introduction, Metrical Translation, Notes and Glossary from a manuscript in the British Museum, Cambridge 1925.
* Στυλιανός Μπαϊρακτάρης,«Ο Κρητικός Γεώργιος Χούμνος στα τέλη του 15ου αιώνα απέδωσε τα δύο πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης (Γένεσις και Έξοδος) σε ιαμβικούς 15σύλλαβους στίχους με ομοιοκαταληξία. Τίτλος του έργου είναι «Κοσμογέννησις». (Κριτική έκδοση έκανε ο καθηγητής Γ. Μέγας το 1975)».
Οι Μεταφράσεις της Αγίας Γραφής στην Απλοελληνική κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας,
Αθήνα 1995, p./σ. 8.
No comments:
Post a Comment