«Χαρακτηριστική του πνεύματος της εποχής εκείνης είναι η εις την μεγάλην ελληνικήν ιδέαν εφαρμογή μέρους του περιεχομένου της Αποκαλύψεως υπ' αυτού του εγκρίτου ερμηνευτού καθηγητού Ν. Δαμαλά, όστις εν τω πανεπιστημιακώ λόγω του εις τους Τρεις Ιεράρχας τω 1887 δεν εδίστασε να διακήρυξη ούτως επισήμως, οτι εν τοις κεφ. θ'—ιδ' τής Αποκαλύψεως προδηλούνται ο προορισμός, ο χαρακτήρ, οι πολέμιοι, η καταστροφή και ανάστασις του βυζαντινού κράτους».
Και προσθέτει ο καθηγητής Μπρατσιώτης στην υποσημείωση:
«Ο αοίδιμος καθηγητής εν μεν τω μυστικώ αριθμώ 666 του θηρίου ενείδε το όνομα του ψευδοπροφήτου Μωάμεθ, εις δε το έτος 637 της υπό των Μωαμεθανών αλώσεως της Ιερουσαλήμ προσθέτων τα 1260 έτη της Αποκαλύψεως, κατέληγεν εις το έτος 1897, ότε ήλπιζεν ότι θα συμπέση "το τέλος της οθωμανικής δεσποτείας!"»
* Παναγιώτης Μπρατσιώτης, Η Αποκάλυψις του Ιωάννου, Υπόμνημα (Αθήνα 1950), σ. 49.
No comments:
Post a Comment