Many other passages could be mentioned, such as the famous "Comma Johanneum" of 1 John 5:7-8. But for anyone who has read this far, a glance at the data in the critical apparatus of Nestle-Aland26 (which is exhaustive for this passage) should make any further comment unnecessary to demonstrate the secondary nature of this addition and the impossibility of its being at all related to the original form of the text of 1 John. There is an abundance of still further instances of textual variation which are noted in modern versions and which would well be worth further investigation. Many are mentioned, for example, in the Revised Standard Version. It is most unfortunate that the latest editions have standardized the introductory formula for textual footnotes to the form "Other ancient authorities read." Granted that strictly speaking this formula may be quite accurate, because even the latest manuscript of the Majority text, i.e., the Byzantine Imperial text, written as recently as the sixteenth century, may qualify as an "ancient authority" from the perspective of the twentieth century. Yet such an egalitarian representation of the manuscript tradition (although certainly contrary to the intention of those responsible for the new edition of the Revised Standard Version) must give the impression to readers of the version who are not specialists in textual criticism that the variant readings in the notes are of equal value with those in the text — and nothing could be more false and insidious!
Πολλές άλλες περικοπές θα μπορούσαν να αναφερθούν, όπως το περιβόητο "Κόμμα Ιωάννου" του 1 Ιωάννη 5:7-8. Αλλά για τον καθένα που έχει διαβάσει ως αυτό το σημείο, μια ματιά στις πληροφορίες του κριτικού μηχανισμού του Nestle-Aland26 (το οποίο είναι εκτενέστατο για αυτή την περικοπή) καθιστά περιττό κάθε επιπλέον σχόλιο για να γίνει φανερή η δευτερεύουσα φύση αυτής της προσθήκης και η απιθανότητα οποιασδήποτε σχέσης της με την αρχική μορφή του κειμένου της 1 Ιωάννη. Αφθονούν αρκετές άλλες περιπτώσεις κειμενικών παραλλαγών οι οποίες σημειώνονται στις σύγχρονες μεταφράσεις και οι οποίες αξίζουν μεγαλύτερης διερεύνησης. Πολλές αναφέρονται, για παράδειγμα, στην Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση. Είναι ατυχέστατο ότι οι πιο πρόσφατες εκδόσεις παγίωσαν την εισαγωγική στερεότυπη διατύπωση για τις υποσημειώσεις του κειμένου στη μορφή "Άλλες αρχαίες αυθεντίες αναγράφουν". Δεδομένου ότι μιλώντας αυστηρά αυτή η στερεότυπη διατύπωση μπορεί να είναι αρκετά ακριβής, επειδή ακόμη και το πιο πρόσφατο χειρόγραφο του Πλειοψηφιακού κειμένου [Majority text], δηλ., του Βυζαντινού Αυτοκρατορικού κειμένου, του οποίου η συγγραφή του ανάγεται στον δέκατο έκτο αιώνα, είναι δυνατόν να προσδιορίζεται ως "αρχαία αυθεντία" από την προοπτική του εικοστού αιώνα. Εντούτοις μια τέτοια ισοπεδωτική αναπαράσταση της χειρογραφικής παράδοσης (μολονότι είναι σίγουρα αντίθετη στις προθέσεις των υπευθύνων για τη νέα έκδοση της Αναθεωρημένης Στερεότυπης Μετάφρασης) δίνει την εντύπωση στους αναγνώστες που δεν είναι ειδικοί στην κειμενική κριτική ότι οι ποικίλες γραφές που αναφέρονται στις υποσημειώσεις είναι ίσης αξίας με εκείνες που βρίσκονται στο κείμενο — κάτι εντελώς εσφαλμένο και ύπουλο!
[Το κείμενο της Καινής Διαθήκης: Εισαγωγή στις κριτικές εκδόσεις και στη θεωρία και πρακτική της σύγχρονης κριτικής κειμένου],Wm. B. Eerdmans Publishing, 1995,
No comments:
Post a Comment