Jean-Baptiste Cotelier,
Ecclesiæ græcæ monumenta (1686),
vol./τόμ. 3, pp./σσ. 116, 117.
[Ελληνικά-Λατινικά/Greek-Latin, PDF]
Εὐαγρίου εἰς τὸ πιπι [יהוה].
Διὰ τὴν ἑβραϊκὴν ἐπὶ τοῦ Κυρίου παρασημείωσιν ταῦτα λεκτέον. Δέκα ὀνόμασι παρ’ Ἑβραίοις ὀνομάζεται ὁ Θεός. Ὧν ἓν μὲν Ἀδωναῒ λέγεται, ὅ ἐστιν Κύριος, ἕτερον δὲ Ἰά, ὃ αὐτὸ ἐν τῷ ἑλληνικῷ εἰς τὸ Κύριος μετελήφθη. Ἕτερον δέ τι παρὰ ταῦτά ἐστι, τὸ τετραγράμματον, ἀνεκφώνητον ὂν παρ’ Ἑβραίοις, ὃ καταχρηστικῶς παρὰ μὲν αὐτοῖς Ἀδωναῒ καλεῖται, παρὰ δὲ ἡμῖν Κύριος. Τοῦτο δὲ φασὶν ἐπὶ τῷ πετάλῳ τῷ χρυσῷ τῷ ἐπὶ τοῦ μετώπου τοῦ ἀρχιερέως γεγράφθαι κατὰ τὸ ἐν τῷ νόμῳ εἰρημένον „ἐκτύπωμα σφραγῖδος ἁγίασμα Κυρίῳ πιπι [יהוה]“. Τὰ δὲ λοιπὰ ὀνόματά ἐστιν ταῦτα· Ἤλ, Ἐλωείμ, Ἀδών, Σαβαώθ, Σαδδαΐ, Αἰϊὲ [, Αἰϊὲ] ἐσεριὲ καὶ τὰ προγεγραμμένα τρία, ὧν ἐστὶν τὸ τετραγράμματον, τούτοις γραφόμενον τοῖς στοιχείοις ἰὼθ ἣ ה οὐαὺ ἣ ה πιπι [יהוה] ὁ θεός. Τὸ ἐπὶ τοῦ Κυρίου ταττόμενον ἀνεκφώνητον ὄνομα διὰ τεσσάρων γράφεται στοιχείων, διὰ τοῦ ἰώθ, διὰ τοῦ ἣ ה, διὰ τοῦ οὐὰβ καὶ διὰ τοῦ ἤθ ה. Τούτων μέσον παρεντεθὲν μετὰ τὰ πρῶτα δύο παρ’ Ἑβραίοις στοιχεῖον καλούμενον σέν, ὅ ἐστιν ὀδόντες, ὡς εἶναι τὸν εἱρμὸν τῶν πέντε γραμμάτων οὕτως· ἀρχὴ αὕτη, ὀδόντες ἐν αὐτῇ ὁ ζῶν. ἑρμηνεύεται τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, τὸ ἰὼθ ἀρχή, καὶ διὰ τοῦ ἣ ה αὕτη, καὶ διὰ τοῦ οὐαὺ ἐν αὐτῇ καὶ διὰ τοῦ ἢθ ὁ ζῶν.
Σχόλιο του Ευάγριου σχετικά με το ΠΙΠΙ [יהוה].
Για την εβραϊκή περιθωριακή σημείωση αναφορικά με το «Κύριος» θα πρέπει να λεχτούν τα εξής. Με δέκα ονόματα από τους Εβραίους ονομάζεται ο Θεός. Εκ των οποίων το ένα προφέρεται Αδωναῒ, που σημαίνει «Κύριος», το άλλο δε Ιά, το οποίο μεταφράστηκε στα ελληνικά ώς «Κύριος». Ένα άλλο εκτός από αυτά είναι το Τετραγράμματο, που δεν προφέρεται από τους Εβραίους, το οποίο καταχρηστικά λέγεται από αυτούς Αδωναῒ, και από εμάς «Κύριος». Λένε δε πως αυτό ήταν γραμμένο πάνω στο χρυσό πέταλο που υπήρχε πάνω στο μέτωπο του αρχιερέα σύμφωνα με αυτό που είχε ειπωθεί στον Νόμο: «Αποτύπωμα σφραγίδας "Αγίασμα στον Κύριο, ΠΙΠΙ [יהוה]"». Τα υπόλοιπα δε ονόματα είναι τα εξής: Ηλ, Ελωείμ, Αδών, Σαβαώθ, Σαδδαΐ, Αἰϊὲ [, Αἰϊὲ] ἐσεριὲ και τα τρία που γράψαμε προηγουμένως, τα οποία σημαίνουν το Τετραγράμματο, που γράφεται με τα γράμματα ιώθ [γιωδ], η ה [χε], ουαύ [βαβ], η ה [χε] ΠΙΠΙ, ο Θεός. Το όνομα που έχει τεθεί στον Κύριο, το οποίο δεν προφέρεται, γράφεται με τέσσερα γράμματα: με το ιώθ, με το η ה, με το ουάβ και με το ηθ ה [χεθ]. Στο μέσο αυτών μετά τα πρώτα δύο γράμματα παρεντίθεται ένα γράμμα από τους Εβραίους που καλείται σεν [σιν], που σημαίνει «δόντια», έτσι όπως είναι ο ειρμός των πέντε γραμμάτων: «Αυτή είναι η αρχή, δόντια, μέσα σε αυτή, ο ζωντανός». Τα τέσσερα γράμματα ερμηνεύονται, το ιώθ ώς «αρχή», και με το η ה «αυτή», και με το ουαύ «μέσα σε αυτή» και με το ηθ ο «ζωντανός».
[Μετάφραση: Παύλος Δ. Βασιλειάδης]
About the Hebrew designation for the Lord, these things should be said – God is named by the Hebrews with ten names. Of these, one is called Adonai, that is, ‘Lord’. Another is Ia, which was also translated into Greek as ‘Lord’. Besides these, another one is the Tetragrammaton which are never pronounced by the Hebrews, but which by stretching the language is called ‘Adonai’ by them and ‘Lord’ by us. And they say this was written on the gold plate that was upon the brow of the High Priest, in accordance with what was said in the Law: ‘the imprint of a signet, Holiness by the Lord, יהוה’ [Ex 28.36]. The rest of the names are these: El, Eloheim, Adon, Sabaoth, Shaddai, Iaie, [Iaie] Eserie and the three written before, of which the Tetragrammaton is written with these characters: yodh, he, vov [vav], he: יהוה: GOD. [...]
* Transl.: A.M. Casiday.
No comments:
Post a Comment