«The difficult phrase [at Philip. 2:6] which follows this declaration that Jesus was in the form of God, '(He) did not count equality with God a thing to be grasped', can also be explained only on the basis of a contrasting parallel between the Heavenly Man and Adam. Without the background of Paul's doctrine of the two Adams, either these words can scarcely be understood, or we become lost in tangential theological speculations foreign to early Christianity. In order to understand the phrase, we need only think of the promise of the serpent in Gen. 3:5: 'When you eat of it... you will be like God.' Adam, tempted by the devil, wanted to be like God. That was his sin, and as a result of it he lost his highest possession, the image of God. The Heavenly Man did not commit this 'robbery' and therefore remained faithful to divine destiny to be the image of God. This is shown precisely by the fact that he 'emptied' himself; that is, that he determined to become a man, to enter into the humanity which had lost the likeness of God.
Equality with God is thus considered 'a thing to be grasped' (res rapienda). Adam's real fall consists in the arrogance which was not satisfied with the highest task God had conferred upon his earthly image.»
«Η δύσκολη φράση [στο Φιλιπ. 2:6] που έπεται της διακήρυξης ότι ο Ιησούς ήταν στη μορφή του Θεού, '(Αυτός) δεν θεώρησε την ισότητα με τον Θεό ως αντικείμενο προς αρπαγή', μπορεί επίσης να εξηγηθεί μόνο με βάση έναν αντιθετικό παραλληλισμό ανάμεσα στον Ουράνιο Άνθρωπο και στον Αδάμ. Χωρίς το υπόβαθρο του δόγματος του Παύλου περί των δύο Αδάμ, αυτές οι λέξεις είτε μόλις και με δυσκολία μπορούν να κατανοηθούν είτε οδηγούμαστε σε αλλεπάλληλες θεολογικές εικασίες ξένες προς τον πρώιμο χριστιανισμό. Για να καταλάβουμε τη φράση, αρκεί και μόνο να σκεφτούμε την υπόσχεση του φιδιού στη Γέν. 3:5: 'Όταν φάτε από αυτό... θα γίνετε σαν Θεοί'. Ο Αδάμ, πειραζόμενος από τον διάβολο, ήθελε να είναι σαν τον Θεό. Αυτό ήταν η αμαρτία του, και ως αποτέλεσμα αυτού έχασε το ύψιστο αγαθό του, την εικόνα του Θεού. Ο Ουράνιος Άνθρωπος δεν διέπραξε αυτή την 'κλοπή' και έτσι παρέμεινε πιστός στον θεϊκό προορισμό να είναι η εικόνα του Θεού. Αυτό φαίνεται ακριβώς από το γεγονός ότι αυτός 'κένωσε' τον εαυτό του· δηλαδή, ότι αποφάσισε να γίνει άνθρωπος, να εισέλθει στην ανθρωπότητα η οποία είχε χάσει την ομοίωση με τον Θεό.
Η ισότητα με τον Θεό είναι έτσι 'αντικείμενο προς αρπαγή' (res rapienda). Η αληθινή πτώση του Αδάμ συνίσταται στην αλαζονεία η οποία δεν ήταν ικανοποιημένη με τον ύψιστο διορισμό που ο Θεός είχε ορίσει στην επίγεια εικόνα του».
The Christology of the New Testament,
Revised edition, The Westminster Press, 1963,
pp./σσ. 177, 178.
No comments:
Post a Comment