Mirandola, Reuchlin& the Word that made Audible the Tetragrammaton /Ο Μιραντόλα, ο Ρόιχλιν& ο Λόγος που κατέστησε Ακουστό το Τετραγράμματο

ιωδ, χε, σιν, βαβ, χε

«Pico [della Mirandola * # ] states most clearly his argument that Cabala confirms the truth of Christianity. Briefly the argument is that the name ‘Jesus’ is the Tetragrammaton, the ineffable name Yahweh, the four-lettered (in Hebrew letters) name of God but with a medial S (sin) inserted. The meaning implied, and as expanded by later Christian Cabalists (notably by Reuchlin in the De verbo mirifico), is that the S in the Name of Jesus makes audible the ineffable Name (composed only of vowel sounds) and signifies the Incarnation, the Word made flesh or made audible. This, to our minds, most strange argument was not new but had a patristic and medieval tradition behind it and can be found in the works of St Jerome and of Nicholas of Cusa. But it was brought into great prominence by Pico in the Cabalist Conclusions and was firmly lodged in the later Christian Cabalist tradition descending from him. Depending on elaborate manipulations of the Hebrew alphabet, the argument seemed amazingly convincing to adepts in such studies and many Jews were converted on these lines. Since Cabala confirms the truth of Christianity, it followed for Pico and his followers that Cabalist methods and techniques of religious meditation can and should be adopted by Christians. Hence a door was opened for the acceptance by Christians of Cabalist occult philosophy.»

«Ο Πίκο [ντέλα Μιραντόλα * # ] αναφέρει με σαφήνεια το επιχείρημά του ότι η Καββάλα επιβεβαιώνει την αλήθεια του Χριστιανισμού. Εν συντομία το επιχείρημα είναι ότι το όνομα 'Ιησούς' είναι το Τετραγράμματο, το άρρητο όνομα Ιαχβέ, το όνομα του Θεού με τα τέσσερα γράμματα (στα Εβραϊκά) στο οποίο όμως έχει προστεθεί στο μέσο ένα Σ (σιν). Αυτό που αφήνει να εννοηθεί, και όπως προεκτάθηκε από μεταγενέστερους χριστιανούς Καββαλιστές (κατά κύριο λόγο από τον Ρόιχλιν στο De verbo mirifico), είναι ότι το Σ στο Όνομα του Ιησού καθιστά ακουστό το άρρητο Όνομα (που αποτελείται μόνο από φωνηεντικούς ήχους) και δηλώνει την Ενσάρκωση, ότι ο Λόγος έγινε σάρκα ή έγινε ακουστός. Αυτό το επιχείρημα που φαίνεται τόσο παράξενο ως σκέψη σήμερα  δεν ήταν νέο αλλά είχε μια πατερική και μεσαιωνική παράδοση που είχε προηγηθεί και η οποία μπορεί να βρεθεί στα έργα του Αγ. Ιερώνυμου και του Νικόλαου Κουζάνου. Έλαβε όμως εξέχουσα σπουδαιότητα από τον Πίκο στο έργο του Conclusiones Cabalisticae και παγιώθηκε στη μεταγενέστερη καββαλιστική παράδοση που προήλθε από αυτόν. Με βάση περίτεχνους χειρισμούς του εβραϊκού αλφάβητου, το επιχείρημα έμοιαζε εξαιρετικά πειστικό στους ειδήμονες αυτών των σπουδών και πολλοί Ιουδαίοι μεταστράφηκαν με βάση αυτή την κατανόηση. Εφόσον η Καββάλα επιβεβαιώνει την αλήθεια του Χριστιανισμού, ήταν επακόλουθο για τον Πίκο και τους ακολούθους του ότι οι καββαλιστικές μέθοδοι και τεχνικές θρησκευτικού διαλογισμού μπορούν και θα πρέπει να υιοθετηθούν από τους Χριστιανούς. Έτσι, μια πόρτα ανοίχθηκε για να γίνει αποδεκτή από τους χριστιανούς η καββαλιστική αποκρυφιστική φιλοσοφία».

* Frances Yates,
The Occult Philosophy in the Elizabethan Age (Routledge Classics)
[Η Αποκρυφιστική Φιλοσοφία στην Ελισαβετιανή Εποχή],
Routledge, 2001,
p./σ. 23.