Η παλαιότερη τάση του ιατρικού πατερναλισμού, η οποία υπαγόρευε ότι αποκλειστικά υπεύθυνος για την επιλογή της θεραπείας είναι ο ιατρός, έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να υποχωρεί. Έτσι, ο ασθενής έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να του γίνει μετάγγιση αίματος λόγω συνειδησιακών κωλυμάτων. Η άρνηση γίνεται εγγράφως σε ειδικό έντυπο και καλύπτει νομικά τον ιατρό από οποιαδήποτε ευθύνη. Στο έντυπο αναφέρονται με λεπτομέρεια οι τεχνικές και τα χημικά παράγωγα που είναι αποδεκτά από πλευράς των Μ.Ι. [ενν. Μαρτύρων του Ιεχωβά]. Με την υπογραφή αυτού του εντύπου-πληροφορημένης συναινέσεως, ο ιατρός είναι νομικά καλυμμένος (ΕΑ-ΝΕ). Ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένος νομικά να σεβαστεί την επιθυμία του ασθενούς, η οποία πηγάζει από τη βιοηθική αρχή της αυτονομίας. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να αντιμετωπίσει πειθαρχική ή ακόμη και ποινική δίωξη. Πολλοί Μ.Ι. είναι εξαρχής εφοδιασμένοι με αυτό το έντυπο, το οποίο φέρουν υπογεγραμμένο επάνω τους κατά την εισαγωγή τους σε θεραπευτικά ιδρύματα. Όλα αυτά βέβαια ισχύουν με την προϋπόθεση ότι πρόκειται περί ενηλίκων προσώπων. Το μεγαλύτερο ηθικό δίλημμα ανακύπτει κατά την περίθαλψη ανήλικων ασθενών, που ανήκουν στην εν λόγω θρησκευτική ομάδα. Αποτελεί συχνό φαινόμενο, τα άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος να πιέζουν το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό να μην προβεί σε μετάγγιση αίματος. Η ελληνική νομοθεσία λέει ότι ο ιατρός μπορεί να λάβει άδεια μεταγγίσεως με εισαγγελική παραγγελία (ν. 3418, άρθ. 12). Βέβαια, έχει εκφραστεί από νομικούς κύκλους και η αντίθετη άποψη, η οποία υποστηρίζει το δικαίωμα του ανήλικου ασθενούς και του οικογενειακού του περίγυρου να αρνηθούν τη μετάγγιση (Guichon, Mitchell).
* Μεγάλη Ορθόδοξη Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια,
Στρατηγικές εκδόσεις, 2010,
Τόμ. Α', σ. 495.
Watch the full episode. See more Need To Know.
Need to Know on PBS,
"Blood test: What you don’t know about blood"
«Έλεγχος του αίματος: Τι δεν γνωρίζετε για το αίμα»,
By Laura LeBlanc, August 20, 2010. *
[English/Αγγλικά, Οn-line video]
2 comments:
Θεωρώ απαράδεκτο να έχει ο οποιοσδήποτε τρίτος, λόγο για την ζωή ή το θάνατο του παιδιού μου. Η ζωή ή ο θάνατος του παιδιού, είναι υπόθεση του γονιού, και πολύ καλά κάνουν οι ΜτΙ που αφήνουν τα παιδιά τους να πεθάνουν.
Νομίζω ότι και τους ανηλίκους θα πρέπει να μπορούμε να τους αφήσουμε να πεθάνουν, όπως πολύ σωστά γράφει το περιοδικό "Ξύπνα" τεύχ. 5 του 1994 και έχει εκεί μια πολύ ωραία καταχώρηση ότι τα παιδάκια αυτά είναι μεν νεκρά, όμως είχαν πολυπληθείς κηδείες.
Η ανάρτηση λοιπόν που κάνετε είναι εξαιρετική και η πληροφόρηση για το αίμα επίσης.
Δεν νομίζω ότι αποτελεί σοβαρό λόγο να εναντιώνεται κάποιος σε μια θρησκεία, επειδή απλά του λέει πως ο Θεός επιθυμεί το παιδί να πεθάνει αντί να κάνει μια απαράδεκτη μετάγγιση αίματος. Άλλωστε ο Θεός το λέει και όχι η θρησκεία. Η θρησκεία γιατί να φταίει; Επειδή είναι ο αγωγός του Θεού;
Βρίσκω την υποστήριξη που κάνει το blog σας στους ΜτΙ εξαιρετική με τα μικρά τμήματα βιβλιογραφίας που επιλέγετε από τα βιβλία για να τους στηρίξετε. Θεωρώ πολύ σημαντική εργασία, να μπορεί κάποιος να βρίσκει όλες εκείνες τις μικρές φράσεις, που αποκαλύπτουν ότι ένα βιβλίο, ενώ υποτίθεται εναντιώνεται σε μια θρησκευτική πρόταση, τελικά ανακαλύπτουμε με μία-δυο σειρές κειμένου, ότι μάλλον η δική μας άποψη ήταν σωστή και όχι φυσικά του συγγραφέα.
Νομίζω ότι ο θάνατος του παιδιού μας είναι δική μας υπόθεση και δική μας απόφαση. Είναι φασισμός να μην μπορώ να αποφασίσω αν το παιδί μου θα πεθάνει για όποιον λόγο επιλέξει ο Θεός.
Πρέπει αυτά να λέγονται και συγχαρητήρια και πάλι για το γεγονός ότι φανερώνετε την αλήθεια.
Νομίζω ότι το απόσπασμα λέει κάτι άλλο από αυτό που λέτε εσείς. Επίσης, δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση μεταξύ νομικού πλαισίου δράσης των θρησκευμάτων και της δογματικής-ερμηνευτικής θέσης τους.
Ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε να σχολιάσετε.
Post a Comment