Η «αντεθνική και αντιθρησκευτική» δράση των «Χιλιαστών»: Μια μετεμφυλιακή μαρτυρία

Ομάδα Μαρτύρων του Ιεχωβά
διανέμει περιοδικά (1962)

Αλλά ποία είναι η διδασκαλία του Χιλιασμού και ποία τα σημεία αυτής, τα οποία καθιστούν αυτόν αντεθνικήν και αντιθρησκευτικήν οργάνωσιν;

Ο Χιλιασμός είναι αντιθρησκευτική οργάνωσις, διότι είναι τελείως άθρησκος και δεν ανήκει εις ουδεμίαν θρησκείαν ή θρησκευτικήν απόχρωσιν. «Είμεθα εξ ολοκλήρου απηλλαγμένοι και χωρισμένοι από κάθε θρησκείαν και αίρεσιν...», γράφει εις τα περιοδικά του ο Χιλιασμός. (Σκοπιά τ. 23/46 σελ. 2) και αλλαχού λέγουν, οι Χιλιασταί, ότι έχουσιν αποχωρήσει εαυτούς εξ όλων των θρησκευτικών αποχρώσεων (Απελευθέρωσις 218).

Εάν δε λάβωμεν υπ' όψιν μας τα λόγια του Πλουτάρχου προς τον επικούρειον Κολώτην, ότι «είναι δυνατόν να εύρωμεν πόλεις χωρίς τείχη και αγραμμάτους, χωρίς θέατρα και γυμναστήρια, αλλά πόλεις χωρίς ιερά και χωρίς θρησκείαν, δεν ευρίσκομεν ουδαμού», τότε, κατόπιν της ανωτέρω διαβεβαιώσεως των Χιλιαστών, βλέπομεν, ότι, εκείνο το οποίον δεν υπήρχε προ Χριστού, υπάρχει σήμερον, ότι υπάρχουν δηλαδή σήμερον άνθρωποι χωρίς ιερά, χωρίς σεβάσματα και χωρίς θρησκείαν, υπάρχουν οι Χιλιασταί, οι οποίοι είναι άθρησκοι....«και εξ ολοκλήρου απηλλαγμένοι και χωρισμένοι από κάθε θρησκείαν» και διά τούτο θέλουν να κάμουν αθρήσκους κοινωνίας, άθρησκα και υλόφρονα έθνη, πράγμα δηλαδή πρωτάκουστον και παράδοξον, διότι ουδέποτε, από της εμφανίσεως του ανθρώπου μέχρι σήμερον, επαρουσιάσθη τοιούτον φαινόμενον επί της γης.

Αλλ' εκτός τούτου ο Χιλιασμός είναι αντίθρησκος οργάνωσις και διότι διαπνέεται από ένα άσπονδον μίσος εναντίον πάσης θρησκείας και πάσης θρησκευτικής οργανώσεως. Τας θρησκείας και τας πάσης φύσεως θρησκευτικάς οργανώσεις τας αποκαλεί «οργανώσεις του Σατανά» (Απελευθ. 210). [...]

Ο Στ. Σάκκος σε ομιλίες του
υπό το σύνθημα «Έξω οι Ιεχωβάδες»

Κυρίως, όμως, ο Χιλιασμός είναι αντιχριστιανική οργάνωσις, διότι τρέφει άσπονδον μίσος εναντίον όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών, της Ορθοδόξου, της Καθολικής και της των Διαμαρτυρομένων και γενικώς ολοκλήρου του Χριστιανισμού. Τας Χριστιανικάς Εκκλησίας τας ονομάζει «κατ' όνομα Εκκλησίας», «οργανωμένην Χριστιανοσύνην», τον δε Χριστιανισμόν «ειδωλολατρείαν», «ανωφελή φιλοσοφίαν, δεισιδαιμονίαν και τυπικισμόν» (Απελευθ. 208, Κυβέρνησις 11, Ποίος θα κυβερνήση τον κόσμον 12),^#  ότι «διατελεί υπό την εποπτείαν και εξουσίαν του Διαβόλου και ότι αποτελεί μέρος της ορατής αυτού οργανώσεως» (Απελευθ. 224). [...]

Είναι άρα εχθρός της Εκκλησίας μας. Αλλ' η Εκκλησία μας δεν είναι κάτι το ξένο προς την Ελλάδα και προς το Ελληνικόν Έθνος. Είναι στοιχείον της εννοίας του Ελληνικού Έθνους, είναι «Εθνική Εκκλησία», διότι το Ελληνικόν Έθνος δέχεται, ότι το κράτος ημών πρέπει να έχη θρησκείαν και μάλιστα την Ορθόδοξον Θρησκείαν με ιδρυτήν αυτής τον Κ[ύριον] η[μών] Ι[ησούν] Χ[ριστόν]. Αυτό δε δεν έχει δικαίωμα κανείς να το αμφισβητήση. Καταπολεμών, επομένως ο Χιλιασμός την «Εθνικήν μας Θρησκείαν» είναι εχθρός της Εκκλησίας μας και εχθρός του Έθνους μας, της έννοιας του οποίου σπουδαίον στοιχείον αποτελεί η Εκκλησία μας. [...]

Κατά ταύτα ο Χιλιασμός είναι εχθρός της Εκκλησίας, εχθρός του Έθνους μας, εχθρός του Εθνικού Στρατού μας, εχθρός του ιερού αγώνος, το οποίον διεξάγη σήμερον το έθνος μας, εχθρός παντός έθνους. Δια τούτο πολλών κρατών αι Κυβερνήσεις, έλαβον κατά του Χιλιασμού αυστηρά μέτρα, τα οποία υπηγόρευσε το δικαίωμα και το καθήκον  της εθνικής αμύνης κατά των πολλαπλών κινδύνων της αντιχριστιανικής διαδασκαλίας των Χιλιαστών και της αντεθνικής προπαγάνδας των. Τοιαύτα δε μέτρα δέον να λάβη και η ιδική μας Κυβέρνησις, διότι ο Χιλιασμός εις την Ελλάδα, δια της αντεθνικής και αντιχριστιανικής του διαδασκαλίας, δημιουργεί πλείστους κινδύνους, ακόμη και δημοσίας τάξεως τοιούτους. [...]

Κατά ταύτα ο Χιλιασμός είναι αναρχικός, είναι ιδιόρρυθμος επαναστάτης, ενεργεί προς κοινωνικήν εξάρθρωσιν της εθνικής μας μηχανής και εξαθλίωσιν του κρατικού μηχανισμού. Είναι στοιχείον διαβρωτικόν, το οποίον δρα δραστηρίως, δια την αποσύνθεσιν του Έθνους μας. Ως τοιούτον δε στοιχείον ο Χιλιασμός είναι αντεθνική οργάνωσις, εμπίπτουσα, δια της επαναστατικής, ανατρεπτικής και αντισυνταγματικής ενεργείας της εις τας διατάξεις του κοινού Ποινικού Δικαίου και ως τοιαύτη αναρχική οργάνωσις πρέπει να κριθεί υπ' αυτού.

Αλλά καίτοι ο Χιλιασμός πολεμεί όλας τα Κυβερνήσεις, όλα τα πολιτεύματα και όλας τας νομοθεσίας, εν τούτοις, προπαγανδίζει υπέρ της ιδρύσεως μιας νέας κυβερνήσεως, κυβερνήσεως Ιουδαϊκής, η οποία πρόκειται να κυριαρχήση και να κυβερνήση όλα τα Κράτη της γης και της οποίας τα σπουδαιότερα κυβερνητικά όργανα θα είναι οι Χιλιασταί. Ιδού δε τι γράφουν δια την Κυβέρνησιν αυτήν.

Η νέα αόρατος κυβέρνησις θα αποτελήται εκ του Χριστού Ιησού, όστις θα είναι ο ανώτατος Διοικητής [...]

* Αναστάσιος Β. Αντωνόπουλος,
Ο Χιλιασμός Μεγάλος εχθρός του σημερινού αγώνος της Ελλάδος,
Πάτραι 1951,
σσ. 12-17.

Οικουμενικός Πατριάρχης ΚΠόλεως Αθηναγόρας Α':
«Η αντιχιλιαστική εργασία του κ. Αναστ. Αντωνοπούλου είναι τόσον χρήσιμος, υπό τας σημερινάς μάλιστα περιστάσεις, ώστε καθίσταται απαραίτητος όχι μόνον εις πάντα κληρικόν, αλλά και εις πάντα Χριστιανόν».

^# Στην πραγματικότητα, πρόκειται για απόσπασμα από το έργο The old Roman world: the grandeur and failure of its civilization (1867, σ. 561) του John Lord που παραθέτει η πηγή Απελευθέρωσις! (σ. 208) και όχι για αυτούσια δήλωση του συγγραφέα της πηγής, όπως του αποδίδεται.