«Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και ενώ η θύραθεν ιστορία ελληνοποιείται σταδιακά και αναπλάθεται προσαρμοζόμενη στις εκδοχές του εθνικού ζητήματος και του εθνικιστικού λόγου, η χριστιανική ιστορική λογική που διοχετεύεται στα σχολεία διασώζει, με τις αναγκαίες συμμαχίες της, την οφειλή υποταγής τοις κρατούσι. Στα πολυάριθμα ελληνικά σχολεία που τελούν υπό την εποπτεία του Πατριαρχείου στις περιοχές των αλύτρωτων, λαμβάνεται ιδιαίτερη μέριμνα για την περιφρούρηση αυτού του μηνύματος. Την κρίσιμη για την τύχη των βαλκανικών περιοχών της οθωμανικής αυτοκρατορίας περίοδο του τελευταίου τέταρτου του 19ου αιώνα, το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως συστήνει ειδική εκπαιδευτική επιτροπή (11 και 18/05/1873) με"πρώτιστον και κυριώτατον μέλημα την παντελή απαγόρευσιν από των σχολείων αρρένων τε και θηλέων παντός βιβλίου και πάσης διδασκαλίας αντιθέτου είτε προς την ορθόδοξον πίστιν και τα χρηστά ήθη, είτε προς τα καθήκοντα της προς την αυτοκρατορικής κυβέρνησιν υπηκοότητος".
"Το έργον τούτο η επιτροπή οφείλει εκτελείν μετά πάσης αγρύπνου μερίμνης, και διά προσωπικής δε επισκέψεως ότε και όπου νομίζει αναγκαιον".Τα σχολικά εγχειρίδια τελούν υπό την έγκριση της επιτροπής και ελέγχονται για το χριστιανικό, κοινωνικό και πολιτικό τους περιεχόμενο. "Πριν βιβλίον τι εισαχθή ως διδακτικόν εν τοις παρ' ημίν σχολείοις, δέον να εξετασθή αν τούτο ανταποκρίνηται προς τας συνθήκας του κοινωνικού ημών βίου, αν συνάδη προς τα δόγματα της ορθοδόξου ημών πίστεως και αν διάκητ' εν αρμονία προς το πολίτευμα υφ' ό βιούμεν". Το γενικό κάλεσμα συνοψίζεται στο φόβο Κυρίου και στην τιμή του βασιλέα».
«Ιερά και θύραθεν ιστορία: σημαινόμενα και αντιφάσεις της ιστορικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα του 19ου αι.»,
Ίστωρ 14 (2004), pp./σσ. 69-105.
[Greek/Ελληνικά PDF]
No comments:
Post a Comment