«Στο κλίμα της μετανεωτερικότητας, ζούμε μια αναβίωση των θρησκειών, ιδιαίτερα στις συντηρητικές μορφές τους. Υπάρχει επίσης πολλαπλασιασμός των νέων θρησκευτικών κινημάτων και μια δίψα για πνευματική εμπειρία. Απ' τη μια, οι ποικίλες μορφές πνευματικότητας στις οποίες εκτιθέμεθα αναπτύσσουν την πνευματική μας πληροφόρηση και διευρύνουν τους ορίζοντές μας. Από την άλλη, τα προβλήματα που δημιουργούνται με τις επιθετικές μεθόδους ιεραποστολικής δραστηριότητας μάς ενθαρρύνουν να επιδιώξουμε μια καταλλάσσουσα πνευματικότητα στην ιεραποστολή.
Εντός του χριστιανικού κόσμου, ενώ μερικές εκκλησίες συνεχίζουν να φθίνουν, πολλές εμφανίζουν ταχεία αριθμητική ανάπτυξη. Το κέντρο βάρους του Χριστιανισμού έχει μετατοπιστεί αποφασιστικά προς τις φτωχότερες χώρες του κόσμου και η πίστη εκφράζεται ευρύτατα με μια πεντηκοστιανή-χαρισματική μορφή. Η ταχεία ανάπτυξη των πεντηκοστιανών εκκλησιών είναι ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός των καιρών μας. Ο θετικός αντίκτυπός του δίνει μεγάλη αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον της χριστιανικής πίστης. Στρέφει την προσοχή μας στη θεολογία του Αγίου Πνεύματος και του τρόπου με τον οποίο το Πνεύμα ανανεώνει επανειλημμένα την Εκκλησία για την αποστολή της σε κάθε εποχή. Συγχρόνως, η πιθανότητα για ένταση και έλλειψη ενότητας μάς υπενθυμίζει τη στενή σχέση του Πνεύματος με την καταλλαγή και την ειρήνη».
Ενότητα και Μαρτυρία,
εκδ. Επίκεντρο, 2007,
pp./σσ. 370, 371.
No comments:
Post a Comment