Νεοπλατωνισμός / Neo-Platonism

NEO-PLATONISM
«The founder of Neo-Platonism is Plotinus (ca.205–270 CE). From their base in Alexandria, the Neo-Platonists came to exert an enormous influence on the intellectual traditions of Rome and, later, Christianity. With his doctrine of the trinity (The One, The Intellect, and The Soul), Plotinus bridges the gap between Plato’s Theory of Forms (the One is the ultimate form equivalent to the Good, the world has reality only because it shares in the Forms) and Christian theology. What Christian scholars took from Plotinus was the idea that the body is essentially unimportant. What matters is the nurturing of the Soul, with the aim of reaching God, the One. Attaining the One was a kind of ecstatic revelation».

[ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ
«Ο ιδρυτής του Νεοπλατωνισμού είναι ο Πλωτίνος (περ. 205-270 Κ.Χ.). Με βάση τους την Αλεξάνδρεια, οι Νεοπλατωνιστές κατάφεραν να ασκήσουν τεράστια επίδραση στις διανοησιακές παραδόσεις της Ρώμης και, αργότερα, του Χριστιανισμού. Με το δόγμα του περί τριάδας (Το Ένα, Ο Νους και Η Ψυχή), ο Πλωτίνος γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ της Θεωρίας των Μορφών του Πλάτωνα (το Ένα είναι η υπέρτατη μορφή που ισοδυναμεί με το Αγαθό, ο κόσμος υφίσταται μόνο λόγω του ότι συμμετέχει στις Μορφές) και της χριστιανικής θεολογίας. Αυτό που πήραν οι χριστιανοί λόγιοι από τον Πλωτίνο ήταν η ιδέα ότι το σώμα είναι ουσιαστικά ασήμαντο. Αυτό που έχει σημασία είναι η φροντίδα της Ψυχής, αποσκοπώντας στην προσέγγιση του Θεού, του Ενός. Η επίτευξή της ως προς τον Ένα αποτελούσε είδος εκστατικής αποκάλυψης».]

* Stephen Law,
Eyewitness Companions: Philosophy,
Dorling Kindersley Limited, 2007, p./σ. 29.